«به نظر من نوع فیلم‌هایی که با نسل من ساخته می‌شد، دیگر ساخته نشد. منظورم این است دهه ٧٠ و٨٠ که سینما مدل دختر و پسری، گل‌دادن به یکدیگر، خواستگاری و جوان خوش‌تیپ‌ها بود، یک‌دفعه تبدیل شد به یک مدل سینمایی که به نظر من فقط ناله می‌کند!
به گزارش آوای نشاط، حمید گودرزی دوباره پرکار شده است. از تلویزیون و سینما و شبکه خانگی پیشنهاد های وسوسه کننده ای دارد و شاید قرار است به همه یادآوری کند که هنوز سرپاست و می تواند جزو بهترین ها باشد.
شاید بچه های متولد دهه هفتاد و هشتاد کمتر یادشان بیاید، اما او سال ها سوپراستار سینما بود. تهیه کننده ها و سردبیر های نشریات عامه پسند برایش سر و دست می شکستند. تینیجر هایی که طرفدارش بودند را نگو. همان ها هم بودند که پای سریال هایش می نشستند و به تماشای فیلم هایش می رفتند تا یکی از سرداران گیشه باشد.
شاید بچه های متولد دهه هفتاد و هشتاد کمتر یادشان بیاید، اما او سال ها سوپراستار سینما بود. تهیه کننده ها و سردبیر های نشریات عامه پسند برایش سر و دست می شکستند. تینیجر هایی که طرفدارش بودند را نگو. همان ها هم بودند که پای سریال هایش می نشستند و به تماشای فیلم هایش می رفتند تا یکی از سرداران گیشه باشد.
پسر اغلب عاشق پیشه ای که لابد ذهن خیلی ها را به خود مشغول کرده بود. لابد کاراکتر جذاب و و عاطفی اش، مرد ایده آل خیلی از دختران جوان بود. این که چرا نخواست همچنان در اوج بماند، از آن سوال هایی است که احتمالا کسی برایش پاسخی ندارد. خودش می گوید دست روزگار.
می گوید برگشتن ورق در سینما و ژانر اجتماعی و فیلم های پرطرفداری که دیگر جوان اول های مثل او در آن ها سهم زیادی نداشتند. اتفاقی که در عالم هنر عجیب نیست. موج ها می آیند و می روند و ستاره ها از آسمان می افتند یا به کهکشان پرواز می کنند.
این که چرا حمید گودرزی از اواخر دهه هشتاد و بعد دهه نود ستاره اش کم فروغ شد، شاید به خاطر ذات سینما باشد. به خاطر این که دوربین، جوان ها را بیشتر دوست دارد. پوست های تازه و صدا های نو را. بگذریم از آن گردن کلفت هایی که می توانند سال ها بالا بمانند. از دنیرو و آل پاچینو که همین ها هم سال هاست در فیلم های پرفروش بازی نمی کنند و نقش هایشان حاشیه ای است. اما دیگر کسی از داستین هافمن خبری نمی گیرد. از جک نیکلسون و آنتونی هاپکینز و مورگان فریمن. همه می روند به حاشیه. همانطور که بازیگر های ایرانی سنی برای درخشش دارند و کم کم نقش برایشان کمیاب می شود. خیلی باید تاپ باشند که چند دهه جزو سوپراستار ها بمانند. کاری که گلزار کرده. کسی نمی داند چه مهره ماری دارد که حتی با بالا رفتن سن و چروک خوردن گوشه چشم و پیشانی، همچنان قاپ هوادارانش را دزدیده و پس نمی دهد.
البته خیلی مانده که حمید گودرزی به سن اساتیدی که گفتیم برسد. اما در دوره ای رقیب جدی گلزار در گیشه بوده و حالا کمی جا خالی کرده. از همان اوایل دهه نود که بدون ممنوعیت و محدودیت رسمی، حضورش در سینما کمرنگ شد و به سریال های گهگاهی بسنده کرد.
البته خیلی مانده که حمید گودرزی به سن اساتیدی که گفتیم برسد. اما در دوره ای رقیب جدی گلزار در گیشه بوده و حالا کمی جا خالی کرده. از همان اوایل دهه نود که بدون ممنوعیت و محدودیت رسمی، حضورش در سینما کمرنگ شد و به سریال های گهگاهی بسنده کرد.
همان موقع ها که بیشتر اخباری که حول و حوش نامش منتشر می شد مربوط به جدایی و مشکلات خانوادگی بود و نشان می داد از درون و بیرون در جنگ است. بازیگری که از دانشکده هنر و معماری و از تئاتر با رحمانیان شروع کرده و خیلی زود، در اوج، انگار آبش با سینمای دوران جدید در یک جوی نرفته. بازیگری که مدام از او خبر های غیرسینمایی و گاهی نگران کننده می رسید و حالا...
حالا انگار دور تازه فعالیت های حمید گودرزی است. خودش وقتی با چنین پرسشی مواجه می شود، جوری که انگار منتظر بوده، سریع می گوید آره! انگار دوباره دارم بازی رو شروع می کنم. حالا دوباره پرکار است. از تلویزیون و سینما و شبکه خانگی پیشنهاد های وسوسه کننده ای دارد و شاید قرار است به همه یادآوری کند که هنوز سرپاست و می تواند جزو بهترین ها باشد. تازه ٤١ ساله است و در سینمایی که جوان و نوجوان ندارد و ستاره هایش تا پنجاه سالگی نقش نوعروس و تازه داماد را بازی می کنند، او خیلی جا دارد. اما به شرط این که کمی به خودش برسد. خودش را بیشتر جدی بگیرد و سر جنگ با همه نداشته باشد.
حالا انگار دور تازه فعالیت های حمید گودرزی است. خودش وقتی با چنین پرسشی مواجه می شود، جوری که انگار منتظر بوده، سریع می گوید آره! انگار دوباره دارم بازی رو شروع می کنم. حالا دوباره پرکار است. از تلویزیون و سینما و شبکه خانگی پیشنهاد های وسوسه کننده ای دارد و شاید قرار است به همه یادآوری کند که هنوز سرپاست و می تواند جزو بهترین ها باشد. تازه ٤١ ساله است و در سینمایی که جوان و نوجوان ندارد و ستاره هایش تا پنجاه سالگی نقش نوعروس و تازه داماد را بازی می کنند، او خیلی جا دارد. اما به شرط این که کمی به خودش برسد. خودش را بیشتر جدی بگیرد و سر جنگ با همه نداشته باشد.
با او در مصاحبه ای که در پشت صحنه برنامه «پنج ستاره» انجام شد از همین بازگشت دوباره گفتیم. از همین سر ناسازگاری که دارد و از برنامه های امروز و آینده اش. عشق تازه ای که در دلش جوانه زده شاید خیلی از در ها را به رویش باز کند. شاید برایش مسیر های تازه ای را بگشاید. عشق شاید زندگی اش را دوباره به آتش بکشد و نورانی کند. شاید بهانه ای شود تا او تقویم قدیمی را کناری بگذارد و اوراق تازه ای بگشاید؛ که شاعر می گوید، ای عشق همه بهانه از توست...
برای حمید گودرزی، مجری گری جلوی دوربین تلویزیون راحت تر است یا هنرپیشگی؟
به عنوان هنرپیشه فکر می کنم راحت تر بودم.
چرا؟
چون من بازیگر بودم الان مجری گری برایم تجربه جدیدی است.
فرق هنرپیشگی و مجری گری را در چه می بینی؟
خب بازیگر هیچ وقت به دوربین نگاه نمی کند، اما مجری کارش حرف زدن با دوربین است.
با دوربین حرف زدن راحت تر نیست؟
شاید اگر از اول مجری بودم، این کار برایم راحت تر بود، ولی چون از اول عادت کردم به دوربین نگاه نکنم، چندان راحت نیستم.
از یک جایی به نظر رسید که بیشتر به کار در تلویزیون تمایل پیدا کردی.
بله، من اصلا از تلویزیون شروع کردم!
درست است، ولی در دهه ٨٠ در سینما خیلی پرکار شدی و تقریبا سالی ٣،٢ تا فیلم بازی می کردی و جزو سوپراستار ها شده بودی. چه اتفاقی افتاد که از سینما فاصله گرفتی و به تلویزیون بیشتر توجه نشان دادی؟
به نظر من نوع فیلم هایی که با نسل من ساخته می شد، دیگر ساخته نشد. منظورم این است دهه ٧٠ و٨٠ که سینما مدل دختر و پسری، گل دادن به یکدیگر، خواستگاری و جوان خوش تیپ ها بود، یک دفعه تبدیل شد به یک مدل سینمایی که به نظر من فقط ناله می کند! بنابراین سینما جاده و جهت عوض کرد و نمی دانم شاید من هم کوتاهی کردم و نقش هایی که رد کردم را باید بازی می کردم، ولی مجموعا دلیل این که از سینما فاصله گرفتم، تغییری بود که در سینما و فیلم های ایرانی اتفاق افتاد.
در شرایط اجتماعی الان، سینمایی که ناله می کند، از سینمایی که جوان خوش تیپ های فیلم عاشق می شوند و عاشقانه به هم گل می دهند، واقعی تر نیست؟
شاید آن سینما هم دروغ بود و لزوما هرکسی که می رفت دم در و گل می داد، عاشق نبود! ولی یک نوع سینمای شیرین و قهرمان محور بود و الان به ندرت در فیلم ها قهرمان دیده می شود. به هرحال من از سینما هم پیشنهاد کار داشتم، ولی هیچ کدام خوب نبودند!
«فیلم خوب» یعنی با سلیقه ات جور درنیامد؟
بله، وقتی تصمیم می گیری با یک سری کارگردان مثل لطیفی، حسن فتحی، جوزانی، کریمی و افخمی کار کنی، اما به جایش ایکس و ایگرگ ها هستند، ترجیح می دهی حداقل با کارگردانی کار کنی که پایین نیایی! همین موضوع باعث می شود کم کار شوی، ضمن این که نمی خواهم اسم باند و گروه را بیاورم، ولی در سینما هرکسی برای خودش محفلی دارد که در این محفل به یکدیگر نقش می دهند، نقش می گیرند، حال می دهند، حال می گیرند، این باشد و آن نباشد دارند. در حالت خوشبینانه اش همه به دنبال بهترشدن فیلمشان هستند، اما با دوستان محفلشان؛ بنابراین نقش ها در همین گعده های سینمایی تقسیم می شود.
چرا شما در این محفل ها نیستید؟
نمی دانم، فکر می کنم شاید اخلاقم بد است و معاشرتی نیستم. (می خندد) شاید هم راهم نمی دهند! هان؟!
کلا آدم محفلی هستی یا نه؟
خودم آره، ولی در سینما نه! در سینما در یک محفل هم نیستم..
چرا؟
نیستم، نبودم.
عجیب نیست؟ بازیگری که از نظرمحبوبیت، فیلم هایی که بازی کرده و ارتباطات سینمایی که دارد، بالاخره یک جایگاه مشخصی داشته.
نمی دانم عجیب است یا نه! ولی جز سلام وعلیک با یک سری آدم در سینما واقعا با هیچ کس رفت وآمدی ندارم. حالا این که دلیلش چیست و چرا، واقعا نمی دانم.
بالاخره رفت وآمد و معاشرت با آدم های سینما که چیز بدی نیست. هیچ وقت از این موضوع ناراحت نبودی که به قول خودت جزو محفلی ها نیستی؟
از دوستان محفل رفته، گاهی شنیدم که گفتند دیگر ادامه ندادیم. پرسیدم چرا؟! گفتند محفل ها خیلی کثیف شده. فکر می کنم بی انصافی در محافل به حدی است که بعضی وقت ها حتی خود محفلی ها هم وجدانشان درد می گیرد و خودشان را کنار می کشند.
حمید گودرزی نسبت به خیلی از مسائل یک جور روحیه انتقادی دارد. درست است؟
بله، وقتی یک چیزی خراب است، باید انتقاد کنیم!
درست است، اما به نظر می رسد وجه انتقادگرایانه ات خیلی پررنگ است. مثلا به سینمایی که نمی پسندی با صدای بلند انتقاد می کنی یا به باند و محافل سینمایی انتقاد می کنی، یا اگر به نظرت بیاید که یک برنامه ای از روی یک برنامه دیگر ساخته شده باشد، بلند انتقاد می کنی.
دوستان همه این کار را می کنند.
ولی همه با صدای بلند انتقاد نمی کنند.
چرا، فکر می کنید که نمی کنند. ناپلئون یک جمله ای دارد که می گوید: «هزار تا چیز که در فکرت هست را نگو، ولی یک چیزی را که می خواهی بگویی، هزار بار به آن فکر کن.» این را ناپلئون در فرانسه و برای فرهنگ مردم آن دوران گفته است. حالا عرض من این است که من اشتباه می کنم که هزارتا چیزی که به ذهنم می رسد را می گویم، وگرنه انتقادکردن که اشکالی ندارد! مگر از ما انتقاد نمی کنند؟ ببخشید ما آب می خوریم، انتقاد می کنند!
به هر حال شاید به عنوان یک چهره سینمایی بیشتر از دیگران نگاه نقادانه به حرفه ات داری...
خب دوستانی که الان آب وهوای سینما برایشان خوش است، انتقادی ندارند! قسمتی که برای عده ای سرسبز است، انتقادی هم باقی می گذارد واقعا؟! در همه فیلم ها هستند، در تمام تیتراژ ها می بینیدشان، دوستانی که از محفل ها نقش می گیرند مگر دیگر انتقادی هم دارند؟! ما باید بیاییم و نقد کنیم! ما هم نگوییم؟!
خب به هرحال دلیل این که از سینما فاصله گرفتی، انتخاب خودت بوده...
بله، خودم خواستم، ولی چرا؟! از روی اجبار خواستم. برای این که الان فیلم های خوب از آن جاده ای که عرض کردم، می رود!
ولی ظاهرا الان فیلم هایی که در ژانر اجتماعی معروف می شوند و طبیعتا تلخ هم هستند، سلیقه ات نیست؟
بله، ناله سلیقه ام نیست!
اصغر فرهادی که بهترین فیلم های اجتماعی چندسال اخیر را ساخته است. یا حمید نعمت الله فیلمی مثل رگ خواب را ساخته که طبیعتا فیلم های تلخی هستند. یا مثلا فیلم سعادت آباد همایون اسعدیان که همان موقع به آن نقد کردی. می خواهم بدانم اگر به تو پیشنهاد بازی در این فیلم ها هم شود، رد می کنی؟
رگ خواب و این ها نه! من نمی گویم این فیلم ها خوب نیستند، اما بحثی که در مورد فیلم سعادت آباد داشتم، این بود که چرا می گویند فیلم فارسی؟ ستاره های سینمای آن دوران مثل فردین و بهروز وثوقی که در فیلم ها به مخاطبانشان جوانمردی و پای ناموس محل ایستادن را یاد می دادند، حالا در چنین فیلم هایی خیانت را به مردم یاد می دهند؛ آن هم کپی از سریال های ترکیه! بعد هم ژست انتلکتوئل (روشنفکری) و فرهنگی می گیریم که پیام آموزنده ای داریم! با همه اینها، باز هم من با سعادت آباد و این نوع سینما مشکلی ندارم، ولی حرفم این است که نباید صددرصد سینما این باشد. الان هزارپا ٢٠ میلیارد فروخته، ناله می کند؟!
هزارپا و این نوع سینما را می پسندی؟
بله، نهنگ عنبر را هم خیلی می پسندم. یا فیلم مصادره که خیلی ها می گویند فیلم خوبی نیست، اما من دوست داشتم. ماجرای نیم روز هم همین طور فیلم مورد علاقه من است، چون ماجرایی را روایت می کند، اما ناله نمی کند! یا قندون جهیزیه و حتی اجاره نشین ها که خیلی قدیمی تر است.
من هنوز جواب سوالم را نگرفتم؛ اگر اصغر فرهادی به تو پیشنهاد کار بدهد، بازی می کنی یا نه؟
ناله بازی نمی کنم، فیلم هایی که گفتم، این ها ژانر مورد علاقه من است.
اگر سعید روستایی برای ابد و یک روز به تو پیشنهاد بازی می داد و فیلم نامه اش را می خواندی، در این فیلم بازی نمی کردی؟
چرا، یک بار را که حتما! آن هم با فیلمنامه درخشانی که داشت، حتما قبول می کردم.
اما همان موقع خودت به ابد و یک روز انتقاد کردی!
من کِی انتقاد داشتم؟!
در برنامه دورهمی گفتی امروزه یک سری آدم های کثیف و چرک که با زیر پیراهنی بازی می کنند، فقط فریاد می زنند و رگ گردنشان باد می کند، ستاره هستند. این نقدت به فیلم ابد و یک روز نبود؟
من به سینمای زیر پیراهنی انتقاد داشتم، نه به فیلم ابد و یک روز. به خیلی از این فیلم ها که از سال ٨٨ به بعد شکل و شمایلشان زیرپیراهنی شد! ما دیده ایم ما قبلش بودیم، آن موقع کراوات بود. چرا راه دور می رویم محمدرضا فروتن کراوات می زد، من می زدم، محمدرضا گلزار هم می زد؛ الان چه شد آن سینما که شد زیر پیراهن؟!
ولی چرا الان آقای فروتن همچنان بازی می کند؟
عوض کرد دیگر؛ کراوات و این ها را درآورد و بازی کرد. به من هم پیشنهاد می دادند، می گویم بازی می کردم و اصلا نمی خواهم این نوع فیلم ها را نهی کنم، بازیگر باید بازی کند، اما همیشه این نوع نقش ها را کار نمی کردم. علاقه ام نیست! اصلا یک نفر ابد و یک روز را دوست ندارد باید بکشیمش؟!
بالاخره ابد و یک روز را دوست داری یا نداری؟
نه کلا دوست ندارم، اما فیلمنامه اش درخشان بود، ولی اگر پیشنهاد بازی داشتم، برای یک بار این سینما را تجربه می کردم. من الان دارم آهنگ می خوانم به تهیه کننده گفتم ناله بیاری، نمی خوانم! من روحیه ام ناله نیست، در زندگی ام آنقدر ناله داشتم که حقیقتا مغزم برای ناله کردن جواب نمی دهد!
پس موسیقی هم باید شاد باشد؟
بله و خواهید دید. من مدلم این شکلی است. یا مردم گوش می دهند و خوششان نمی آید و ادامه نمی دهم، یا کار می گیرد و ادامه می دهم، ولی نمی روم پشت میکروفن ناله و صدایم را آن مدلی کنم!
می خواهم یک سوال رک و خصوصی تر بپرسم. الان چیز هایی که در مورد انگیزه و انرژی و شادی می خواهی به مردم انتقال دهی جالب است، چون خیلی ها فکر می کنند زندگی شخصی حمید گودرزی آنقدر ها با شادی و خوشحالی پیش نرفته است...
آفرین پیش نرفته، برای همین حوصله ناله ندارم! (می خندد)
حالا اگر یکی بیاید و واقعیت های زندگی آدم هایی مثل تو را روی پرده نشان دهد، اشکالی دارد؟
آرتور نایت، نویسنده کتاب تاریخ سینما می گوید: «سینما تماشاخانه فقر است. تئاتر و اپرا برای روشنفکرهاست.» بنابراین من طرفدار سینمایی هستم که در آن عشق، نفرت، اشک، حسرت و قهرمان داشته باشد. سینمای آمریکا را ببینید، امروز کارتون و ملودرام و اکشن و ترسناکش هم قهرمان دارد.
مطالبه ات از سینمای امروز فیلمی است که در آن بتوانی نقش قهرمان را بازی کنی...
بله، دوست دارم این نوع فیلم ها باشد و البته یک مقدار هم واقعی تر. این قهرمان محوری که یک مقدار واقعی هم باشد را الان یک کارگردان به نام مصطفی کیایی در فیلم هایش نشان می دهد. من دوست دارم در فیلم های او بازی کنم، چون در سناریواش عشق، رکب، تصادف است، ولی قهرمان هم دارد. من با سعید روستایی و نوید محمدزاده تا به حال روبه رو نشده ام، بنابراین چه بدی یا دشمنی با آن ها دارم؟! ولی من خودم علاقه ندارم.
گفتی تئاتر برای روشنفکرهاست و خودت خیلی تئاتر بازی نکردی، تئاتر را دوست نداری؟
من خودم تئاتر خواندم، مگر می شود دوستش نداشته باشم؟! اما دوست ندارم جایی زحمت بکشم که در آن دوزار پول گیرم نمی آید! من معتقدم اندازه زحمتی که می کشم، باید پول دربیاورم که در تئاتر تا مدت های مدیدی این اتفاق نمی افتاد، البته الان شنیدم که در تئاتر هم اتفاقاتی برای بعضی از دوستان افتاده!
در زندگی شخصی ات مراحل تلخی را گذراندی و تجربه هایی به دست آوردی، اما به نظر می رسد الان دوره جدیدی از زندگیت شروع شده، درست است یا اتفاقی نیفتاده و فقط ظاهرت اینطور نشان می دهد؟
درست است، خود من هم حس می کنم خودبه خود یک دوره جدیدی در زندگی ام اتفاق افتاده و قطعا لطف خداست.
یعنی اراده یا تصمیمی برای تغییر روند زندگیت نگرفتی؟
نه، فعال تر شدنم اتفاق افتاد.
در تلویزیون اعلام کردی که ظاهرا در مرحله ای از زندگیت هستی که ممکن است به زودی خبر های خوبی شنیده شود و دوباره ازدواج کنی...
بله، شروع شده است خب. (می خندد)، ولی این که دقیقا کی و چطور و چه زمانی اتفاق بیفتد، هنوز مشخص نیست. به هرحال سن وسالم دیگر از مجردی و تنها بودن و این ها گذشته است.
همه آدم ها در زندگی شان حس می کنند دوران تاریکی را داشته اند؛ اتفاقی که در زندگی شخصی تو هم افتاد. الان آن دوران را پشت سر گذاشتی؟
بله، پشت سر گذاشتم و امیدوارم اوضاع بهتر هم بشود.
حمید گودرزی این روز ها خیلی باانرژی و پرکار شده که بخشی از این تغییراتش به خاطر پیدا کردن روحیه بیشتر در زندگی شخصی اش است. همین هم شده که امسال پررنگ تر شدی، اما در حوزه مجری گری؛ امسال با برنامه ٥ ستاره که از شبکه سوم پخش می شود و ١٣ شمالی از شبکه خانگی به نظر می رسد در یک چرخش ١٨٠ درجه ای از بازیگری به سمت مجری گری رفته ای...
راستش برنامه ١٣ شمالی شبکه خانگی مجری گری نبود، اولش به من گفتند بیا و در مسابقه شرکت کن، اما من یک مقدار تنبل هستم و گفتم داور می شوم! (می خندد) همین شد که خیلی اتفاقی داور مسابقه شدم و داور هم کم کم مجری برنامه شد. مسابقه ٥ ستاره هم پیشنهادش از طرف دوست خوبم مصطفی امامی بود که قبول کردم وگرنه اگر این پیشنهاد را کسی می داد که نمی شناختم، شاید قبول نمی کردم. ضمن این که شنیدم محمدرضا گلزار هم یک مسابقه اجرا می کند و این بیشتر برایم انگیزه ایجاد کرد.
چه انگیزه ای؟
بالاخره همکار هستیم و این که محور اصلی مسابقه هم رقابت سالم و برنده شدن است و ناله هم ندارد و بخش امید در آن پررنگ تر است. همه این ها انگیزه هایی بود که اجرای مسابقه ٥ستاره را قبول کنم.
فکر می کنی در رقابتی که در اجرای مسابقه با محمدرضا گلزار داری، تو بهتر هستی یا او؟
این را مردم باید بگویند.
چه فیدبکی از مردم گرفتی؟
اوایل یک مقدار اجرای نامتعارفی کردم، یعنی یک اجرای همراه با بازیگری! یک سری خیلی خوششان آمد و یک سری گفتند بازیگری را چاشنی کارت نمی کردی بهتر بود. ولی الان مجموعا به یک تناسب کلی رسیدم که هم در اجرایم شوخی لحاظ می شود و هم اقتدار و دیسیپلینی که یک مجری باید در مسابقه داشته باشد. به هرحال باید انرژی مضاعف بگذاریم.
اتفاقا حاشیه ای هم درخصوص یکی از اجراهایت پیش آمد که گفتند تو عمدا یک شرکت کننده را سوزاندی...
ماجرا این بود که انسان های نئاندرتال، انسان هایی هستند با استخوان بندی درشت، اما گزینه صحیحی که در سوال گذاشته شده بود، اشتباه بود. من درست راهنمایی کردم، اما مسابقه جوابش راست قامتان بود که البته اشتباه بود، اما، چون من شرکت کننده را برای انتخاب گزینه دیگری راهنمایی می کردم، گفتند که عمدی در کار بوده! یعنی برای کار درستی که کردم، الان در شبکه های مجازی فحش می خورم! (می خندد)
مسابقه ای که محمدرضا گلزار اجرا می کند در فضای بزرگتری اتفاق افتاده و بالاخره از نظر اسپانسر و جوایز یا حتی دکوراسیون سالن و صندلی مجری سطح بالاتری دارد و با برنامه تو کاملا متفاوت است. این موضوع اذیتت نمی کند؟
اذیتم که نمی کند، اما به همین دلیل ما انرژی بیشتری می گذاریم، چون طبیعتا وقتی مبلغ مالی بالاتر می رود، مسابقه هم خودبه خود حساس تر می شود، چون سقف جوایز نقدی مسابقه محمدرضا گلزار خیلی بالاتر است، به نظرم این دو مسابقه را نباید با هم مقایسه کرد. وجه تشابه این دو مسابقه فقط همین است که هر دو متکی به علم و دانش شرکت کنندگان به آن ها جایزه می دهند.
یکی از عوامل برنده باش محمدرضا گلزار مصاحبه کرده و گفته بود حواشی ای که برای این مسابقه ایجاد شده، از طرف برنامه ٥ ستاره و حمید گودرزی است، چون از لحاظ شهرت و محبوبیت از محمدرضا گلزار پایین تر است. جوابی برای این حرف داری؟
آن قسمت هایی که در مورد من گفته بودند را که نمی دانم! ولی این که حواشی برنامه برنده باش از جانب برنامه ٥ ستاره بوده است را قبول ندارم. این که محمدرضا گلزار از من معروف تر و محبوب تر است، برای ما مهم نیست، ما انرژیمان را برای برنامه خودمان می گذاریم و سعی می کنیم یک برنامه پرانرژی بسازیم و روز های آخر هفته به مردم تقدیم کنیم. امیدوارم آن ها هم همین کار را بکنند.
در مورد اجرای مسابقه بگو؟ خودت چقدر روی سوال ها تسلط داری و اصلا جوابشان را خودت بلدی؟
بین ٤٥ تا ٥٥ درصد جواب ها را بلد هستم.
یعنی اگر خودت در مسابقه ٥ ستاره شرکت کنی، فکر می کنی تا چه مرحله ای بالا می روی؟
بستگی دارد، واقعا بعضی اوقات سوال هایی که اول می افتند، خیلی سخت است. مثلا سوالی داریم که ١٥٠ هزارتومان است و خیلی سخت است، اما سوالی ٥ میلیونی داریم که راحت است.
حاضری به عنوان شرکت کننده در مسابقه محمدرضا گلزار شرکت کنی؟
بله، آنجا خوب جایزه می دهد شرکت می کنم. (می خندد)
رقم جوایز مسابقه ٥ ستاره پایین است، فکر می کنی گلزار را به برنامه ات دعوت کنی چطور؟ قبول می کند که در مسابقه ات شرکت کند؟
نمی دانم والله! ولی فکر نمی کنم. (می خندد) به هرحال من با کمال میل از محمدرضا گلزار دعوت می کنم در مسابقه ٥ ستاره شرکت کند.
فکر می کنی اگر در اطلاعات عمومی با گلزار رقابت کنی تو برنده می شوی یا او؟
قطعا من. (می خندد) حاضرم در برنامه اش شرکت کنم و او هم بیاید در ٥ستاره حاضر شود ببینیم کی بهتر جواب سوالات را خواهد داد. مردم هم تماشا می کنند و لذت می برند و به این رقابت نمره خواهند داد.
برای حمید گودرزی، مجری گری جلوی دوربین تلویزیون راحت تر است یا هنرپیشگی؟
به عنوان هنرپیشه فکر می کنم راحت تر بودم.
چرا؟
چون من بازیگر بودم الان مجری گری برایم تجربه جدیدی است.
فرق هنرپیشگی و مجری گری را در چه می بینی؟
خب بازیگر هیچ وقت به دوربین نگاه نمی کند، اما مجری کارش حرف زدن با دوربین است.
با دوربین حرف زدن راحت تر نیست؟
شاید اگر از اول مجری بودم، این کار برایم راحت تر بود، ولی چون از اول عادت کردم به دوربین نگاه نکنم، چندان راحت نیستم.
از یک جایی به نظر رسید که بیشتر به کار در تلویزیون تمایل پیدا کردی.
بله، من اصلا از تلویزیون شروع کردم!
درست است، ولی در دهه ٨٠ در سینما خیلی پرکار شدی و تقریبا سالی ٣،٢ تا فیلم بازی می کردی و جزو سوپراستار ها شده بودی. چه اتفاقی افتاد که از سینما فاصله گرفتی و به تلویزیون بیشتر توجه نشان دادی؟
به نظر من نوع فیلم هایی که با نسل من ساخته می شد، دیگر ساخته نشد. منظورم این است دهه ٧٠ و٨٠ که سینما مدل دختر و پسری، گل دادن به یکدیگر، خواستگاری و جوان خوش تیپ ها بود، یک دفعه تبدیل شد به یک مدل سینمایی که به نظر من فقط ناله می کند! بنابراین سینما جاده و جهت عوض کرد و نمی دانم شاید من هم کوتاهی کردم و نقش هایی که رد کردم را باید بازی می کردم، ولی مجموعا دلیل این که از سینما فاصله گرفتم، تغییری بود که در سینما و فیلم های ایرانی اتفاق افتاد.
در شرایط اجتماعی الان، سینمایی که ناله می کند، از سینمایی که جوان خوش تیپ های فیلم عاشق می شوند و عاشقانه به هم گل می دهند، واقعی تر نیست؟
شاید آن سینما هم دروغ بود و لزوما هرکسی که می رفت دم در و گل می داد، عاشق نبود! ولی یک نوع سینمای شیرین و قهرمان محور بود و الان به ندرت در فیلم ها قهرمان دیده می شود. به هرحال من از سینما هم پیشنهاد کار داشتم، ولی هیچ کدام خوب نبودند!
«فیلم خوب» یعنی با سلیقه ات جور درنیامد؟
بله، وقتی تصمیم می گیری با یک سری کارگردان مثل لطیفی، حسن فتحی، جوزانی، کریمی و افخمی کار کنی، اما به جایش ایکس و ایگرگ ها هستند، ترجیح می دهی حداقل با کارگردانی کار کنی که پایین نیایی! همین موضوع باعث می شود کم کار شوی، ضمن این که نمی خواهم اسم باند و گروه را بیاورم، ولی در سینما هرکسی برای خودش محفلی دارد که در این محفل به یکدیگر نقش می دهند، نقش می گیرند، حال می دهند، حال می گیرند، این باشد و آن نباشد دارند. در حالت خوشبینانه اش همه به دنبال بهترشدن فیلمشان هستند، اما با دوستان محفلشان؛ بنابراین نقش ها در همین گعده های سینمایی تقسیم می شود.
چرا شما در این محفل ها نیستید؟
نمی دانم، فکر می کنم شاید اخلاقم بد است و معاشرتی نیستم. (می خندد) شاید هم راهم نمی دهند! هان؟!
کلا آدم محفلی هستی یا نه؟
خودم آره، ولی در سینما نه! در سینما در یک محفل هم نیستم..
چرا؟
نیستم، نبودم.
عجیب نیست؟ بازیگری که از نظرمحبوبیت، فیلم هایی که بازی کرده و ارتباطات سینمایی که دارد، بالاخره یک جایگاه مشخصی داشته.
نمی دانم عجیب است یا نه! ولی جز سلام وعلیک با یک سری آدم در سینما واقعا با هیچ کس رفت وآمدی ندارم. حالا این که دلیلش چیست و چرا، واقعا نمی دانم.
بالاخره رفت وآمد و معاشرت با آدم های سینما که چیز بدی نیست. هیچ وقت از این موضوع ناراحت نبودی که به قول خودت جزو محفلی ها نیستی؟
از دوستان محفل رفته، گاهی شنیدم که گفتند دیگر ادامه ندادیم. پرسیدم چرا؟! گفتند محفل ها خیلی کثیف شده. فکر می کنم بی انصافی در محافل به حدی است که بعضی وقت ها حتی خود محفلی ها هم وجدانشان درد می گیرد و خودشان را کنار می کشند.
حمید گودرزی نسبت به خیلی از مسائل یک جور روحیه انتقادی دارد. درست است؟
بله، وقتی یک چیزی خراب است، باید انتقاد کنیم!
درست است، اما به نظر می رسد وجه انتقادگرایانه ات خیلی پررنگ است. مثلا به سینمایی که نمی پسندی با صدای بلند انتقاد می کنی یا به باند و محافل سینمایی انتقاد می کنی، یا اگر به نظرت بیاید که یک برنامه ای از روی یک برنامه دیگر ساخته شده باشد، بلند انتقاد می کنی.
دوستان همه این کار را می کنند.
ولی همه با صدای بلند انتقاد نمی کنند.
چرا، فکر می کنید که نمی کنند. ناپلئون یک جمله ای دارد که می گوید: «هزار تا چیز که در فکرت هست را نگو، ولی یک چیزی را که می خواهی بگویی، هزار بار به آن فکر کن.» این را ناپلئون در فرانسه و برای فرهنگ مردم آن دوران گفته است. حالا عرض من این است که من اشتباه می کنم که هزارتا چیزی که به ذهنم می رسد را می گویم، وگرنه انتقادکردن که اشکالی ندارد! مگر از ما انتقاد نمی کنند؟ ببخشید ما آب می خوریم، انتقاد می کنند!
به هر حال شاید به عنوان یک چهره سینمایی بیشتر از دیگران نگاه نقادانه به حرفه ات داری...
خب دوستانی که الان آب وهوای سینما برایشان خوش است، انتقادی ندارند! قسمتی که برای عده ای سرسبز است، انتقادی هم باقی می گذارد واقعا؟! در همه فیلم ها هستند، در تمام تیتراژ ها می بینیدشان، دوستانی که از محفل ها نقش می گیرند مگر دیگر انتقادی هم دارند؟! ما باید بیاییم و نقد کنیم! ما هم نگوییم؟!
خب به هرحال دلیل این که از سینما فاصله گرفتی، انتخاب خودت بوده...
بله، خودم خواستم، ولی چرا؟! از روی اجبار خواستم. برای این که الان فیلم های خوب از آن جاده ای که عرض کردم، می رود!
ولی ظاهرا الان فیلم هایی که در ژانر اجتماعی معروف می شوند و طبیعتا تلخ هم هستند، سلیقه ات نیست؟
بله، ناله سلیقه ام نیست!
اصغر فرهادی که بهترین فیلم های اجتماعی چندسال اخیر را ساخته است. یا حمید نعمت الله فیلمی مثل رگ خواب را ساخته که طبیعتا فیلم های تلخی هستند. یا مثلا فیلم سعادت آباد همایون اسعدیان که همان موقع به آن نقد کردی. می خواهم بدانم اگر به تو پیشنهاد بازی در این فیلم ها هم شود، رد می کنی؟
رگ خواب و این ها نه! من نمی گویم این فیلم ها خوب نیستند، اما بحثی که در مورد فیلم سعادت آباد داشتم، این بود که چرا می گویند فیلم فارسی؟ ستاره های سینمای آن دوران مثل فردین و بهروز وثوقی که در فیلم ها به مخاطبانشان جوانمردی و پای ناموس محل ایستادن را یاد می دادند، حالا در چنین فیلم هایی خیانت را به مردم یاد می دهند؛ آن هم کپی از سریال های ترکیه! بعد هم ژست انتلکتوئل (روشنفکری) و فرهنگی می گیریم که پیام آموزنده ای داریم! با همه اینها، باز هم من با سعادت آباد و این نوع سینما مشکلی ندارم، ولی حرفم این است که نباید صددرصد سینما این باشد. الان هزارپا ٢٠ میلیارد فروخته، ناله می کند؟!
هزارپا و این نوع سینما را می پسندی؟
بله، نهنگ عنبر را هم خیلی می پسندم. یا فیلم مصادره که خیلی ها می گویند فیلم خوبی نیست، اما من دوست داشتم. ماجرای نیم روز هم همین طور فیلم مورد علاقه من است، چون ماجرایی را روایت می کند، اما ناله نمی کند! یا قندون جهیزیه و حتی اجاره نشین ها که خیلی قدیمی تر است.
من هنوز جواب سوالم را نگرفتم؛ اگر اصغر فرهادی به تو پیشنهاد کار بدهد، بازی می کنی یا نه؟
ناله بازی نمی کنم، فیلم هایی که گفتم، این ها ژانر مورد علاقه من است.
اگر سعید روستایی برای ابد و یک روز به تو پیشنهاد بازی می داد و فیلم نامه اش را می خواندی، در این فیلم بازی نمی کردی؟
چرا، یک بار را که حتما! آن هم با فیلمنامه درخشانی که داشت، حتما قبول می کردم.
اما همان موقع خودت به ابد و یک روز انتقاد کردی!
من کِی انتقاد داشتم؟!
در برنامه دورهمی گفتی امروزه یک سری آدم های کثیف و چرک که با زیر پیراهنی بازی می کنند، فقط فریاد می زنند و رگ گردنشان باد می کند، ستاره هستند. این نقدت به فیلم ابد و یک روز نبود؟
من به سینمای زیر پیراهنی انتقاد داشتم، نه به فیلم ابد و یک روز. به خیلی از این فیلم ها که از سال ٨٨ به بعد شکل و شمایلشان زیرپیراهنی شد! ما دیده ایم ما قبلش بودیم، آن موقع کراوات بود. چرا راه دور می رویم محمدرضا فروتن کراوات می زد، من می زدم، محمدرضا گلزار هم می زد؛ الان چه شد آن سینما که شد زیر پیراهن؟!
ولی چرا الان آقای فروتن همچنان بازی می کند؟
عوض کرد دیگر؛ کراوات و این ها را درآورد و بازی کرد. به من هم پیشنهاد می دادند، می گویم بازی می کردم و اصلا نمی خواهم این نوع فیلم ها را نهی کنم، بازیگر باید بازی کند، اما همیشه این نوع نقش ها را کار نمی کردم. علاقه ام نیست! اصلا یک نفر ابد و یک روز را دوست ندارد باید بکشیمش؟!
بالاخره ابد و یک روز را دوست داری یا نداری؟
نه کلا دوست ندارم، اما فیلمنامه اش درخشان بود، ولی اگر پیشنهاد بازی داشتم، برای یک بار این سینما را تجربه می کردم. من الان دارم آهنگ می خوانم به تهیه کننده گفتم ناله بیاری، نمی خوانم! من روحیه ام ناله نیست، در زندگی ام آنقدر ناله داشتم که حقیقتا مغزم برای ناله کردن جواب نمی دهد!
پس موسیقی هم باید شاد باشد؟
بله و خواهید دید. من مدلم این شکلی است. یا مردم گوش می دهند و خوششان نمی آید و ادامه نمی دهم، یا کار می گیرد و ادامه می دهم، ولی نمی روم پشت میکروفن ناله و صدایم را آن مدلی کنم!
می خواهم یک سوال رک و خصوصی تر بپرسم. الان چیز هایی که در مورد انگیزه و انرژی و شادی می خواهی به مردم انتقال دهی جالب است، چون خیلی ها فکر می کنند زندگی شخصی حمید گودرزی آنقدر ها با شادی و خوشحالی پیش نرفته است...
آفرین پیش نرفته، برای همین حوصله ناله ندارم! (می خندد)
حالا اگر یکی بیاید و واقعیت های زندگی آدم هایی مثل تو را روی پرده نشان دهد، اشکالی دارد؟
آرتور نایت، نویسنده کتاب تاریخ سینما می گوید: «سینما تماشاخانه فقر است. تئاتر و اپرا برای روشنفکرهاست.» بنابراین من طرفدار سینمایی هستم که در آن عشق، نفرت، اشک، حسرت و قهرمان داشته باشد. سینمای آمریکا را ببینید، امروز کارتون و ملودرام و اکشن و ترسناکش هم قهرمان دارد.
مطالبه ات از سینمای امروز فیلمی است که در آن بتوانی نقش قهرمان را بازی کنی...
بله، دوست دارم این نوع فیلم ها باشد و البته یک مقدار هم واقعی تر. این قهرمان محوری که یک مقدار واقعی هم باشد را الان یک کارگردان به نام مصطفی کیایی در فیلم هایش نشان می دهد. من دوست دارم در فیلم های او بازی کنم، چون در سناریواش عشق، رکب، تصادف است، ولی قهرمان هم دارد. من با سعید روستایی و نوید محمدزاده تا به حال روبه رو نشده ام، بنابراین چه بدی یا دشمنی با آن ها دارم؟! ولی من خودم علاقه ندارم.
گفتی تئاتر برای روشنفکرهاست و خودت خیلی تئاتر بازی نکردی، تئاتر را دوست نداری؟
من خودم تئاتر خواندم، مگر می شود دوستش نداشته باشم؟! اما دوست ندارم جایی زحمت بکشم که در آن دوزار پول گیرم نمی آید! من معتقدم اندازه زحمتی که می کشم، باید پول دربیاورم که در تئاتر تا مدت های مدیدی این اتفاق نمی افتاد، البته الان شنیدم که در تئاتر هم اتفاقاتی برای بعضی از دوستان افتاده!
در زندگی شخصی ات مراحل تلخی را گذراندی و تجربه هایی به دست آوردی، اما به نظر می رسد الان دوره جدیدی از زندگیت شروع شده، درست است یا اتفاقی نیفتاده و فقط ظاهرت اینطور نشان می دهد؟
درست است، خود من هم حس می کنم خودبه خود یک دوره جدیدی در زندگی ام اتفاق افتاده و قطعا لطف خداست.
یعنی اراده یا تصمیمی برای تغییر روند زندگیت نگرفتی؟
نه، فعال تر شدنم اتفاق افتاد.
در تلویزیون اعلام کردی که ظاهرا در مرحله ای از زندگیت هستی که ممکن است به زودی خبر های خوبی شنیده شود و دوباره ازدواج کنی...
بله، شروع شده است خب. (می خندد)، ولی این که دقیقا کی و چطور و چه زمانی اتفاق بیفتد، هنوز مشخص نیست. به هرحال سن وسالم دیگر از مجردی و تنها بودن و این ها گذشته است.
همه آدم ها در زندگی شان حس می کنند دوران تاریکی را داشته اند؛ اتفاقی که در زندگی شخصی تو هم افتاد. الان آن دوران را پشت سر گذاشتی؟
بله، پشت سر گذاشتم و امیدوارم اوضاع بهتر هم بشود.
حمید گودرزی این روز ها خیلی باانرژی و پرکار شده که بخشی از این تغییراتش به خاطر پیدا کردن روحیه بیشتر در زندگی شخصی اش است. همین هم شده که امسال پررنگ تر شدی، اما در حوزه مجری گری؛ امسال با برنامه ٥ ستاره که از شبکه سوم پخش می شود و ١٣ شمالی از شبکه خانگی به نظر می رسد در یک چرخش ١٨٠ درجه ای از بازیگری به سمت مجری گری رفته ای...
راستش برنامه ١٣ شمالی شبکه خانگی مجری گری نبود، اولش به من گفتند بیا و در مسابقه شرکت کن، اما من یک مقدار تنبل هستم و گفتم داور می شوم! (می خندد) همین شد که خیلی اتفاقی داور مسابقه شدم و داور هم کم کم مجری برنامه شد. مسابقه ٥ ستاره هم پیشنهادش از طرف دوست خوبم مصطفی امامی بود که قبول کردم وگرنه اگر این پیشنهاد را کسی می داد که نمی شناختم، شاید قبول نمی کردم. ضمن این که شنیدم محمدرضا گلزار هم یک مسابقه اجرا می کند و این بیشتر برایم انگیزه ایجاد کرد.
چه انگیزه ای؟
بالاخره همکار هستیم و این که محور اصلی مسابقه هم رقابت سالم و برنده شدن است و ناله هم ندارد و بخش امید در آن پررنگ تر است. همه این ها انگیزه هایی بود که اجرای مسابقه ٥ستاره را قبول کنم.
فکر می کنی در رقابتی که در اجرای مسابقه با محمدرضا گلزار داری، تو بهتر هستی یا او؟
این را مردم باید بگویند.
چه فیدبکی از مردم گرفتی؟
اوایل یک مقدار اجرای نامتعارفی کردم، یعنی یک اجرای همراه با بازیگری! یک سری خیلی خوششان آمد و یک سری گفتند بازیگری را چاشنی کارت نمی کردی بهتر بود. ولی الان مجموعا به یک تناسب کلی رسیدم که هم در اجرایم شوخی لحاظ می شود و هم اقتدار و دیسیپلینی که یک مجری باید در مسابقه داشته باشد. به هرحال باید انرژی مضاعف بگذاریم.
اتفاقا حاشیه ای هم درخصوص یکی از اجراهایت پیش آمد که گفتند تو عمدا یک شرکت کننده را سوزاندی...
ماجرا این بود که انسان های نئاندرتال، انسان هایی هستند با استخوان بندی درشت، اما گزینه صحیحی که در سوال گذاشته شده بود، اشتباه بود. من درست راهنمایی کردم، اما مسابقه جوابش راست قامتان بود که البته اشتباه بود، اما، چون من شرکت کننده را برای انتخاب گزینه دیگری راهنمایی می کردم، گفتند که عمدی در کار بوده! یعنی برای کار درستی که کردم، الان در شبکه های مجازی فحش می خورم! (می خندد)
مسابقه ای که محمدرضا گلزار اجرا می کند در فضای بزرگتری اتفاق افتاده و بالاخره از نظر اسپانسر و جوایز یا حتی دکوراسیون سالن و صندلی مجری سطح بالاتری دارد و با برنامه تو کاملا متفاوت است. این موضوع اذیتت نمی کند؟
اذیتم که نمی کند، اما به همین دلیل ما انرژی بیشتری می گذاریم، چون طبیعتا وقتی مبلغ مالی بالاتر می رود، مسابقه هم خودبه خود حساس تر می شود، چون سقف جوایز نقدی مسابقه محمدرضا گلزار خیلی بالاتر است، به نظرم این دو مسابقه را نباید با هم مقایسه کرد. وجه تشابه این دو مسابقه فقط همین است که هر دو متکی به علم و دانش شرکت کنندگان به آن ها جایزه می دهند.
یکی از عوامل برنده باش محمدرضا گلزار مصاحبه کرده و گفته بود حواشی ای که برای این مسابقه ایجاد شده، از طرف برنامه ٥ ستاره و حمید گودرزی است، چون از لحاظ شهرت و محبوبیت از محمدرضا گلزار پایین تر است. جوابی برای این حرف داری؟
آن قسمت هایی که در مورد من گفته بودند را که نمی دانم! ولی این که حواشی برنامه برنده باش از جانب برنامه ٥ ستاره بوده است را قبول ندارم. این که محمدرضا گلزار از من معروف تر و محبوب تر است، برای ما مهم نیست، ما انرژیمان را برای برنامه خودمان می گذاریم و سعی می کنیم یک برنامه پرانرژی بسازیم و روز های آخر هفته به مردم تقدیم کنیم. امیدوارم آن ها هم همین کار را بکنند.
در مورد اجرای مسابقه بگو؟ خودت چقدر روی سوال ها تسلط داری و اصلا جوابشان را خودت بلدی؟
بین ٤٥ تا ٥٥ درصد جواب ها را بلد هستم.
یعنی اگر خودت در مسابقه ٥ ستاره شرکت کنی، فکر می کنی تا چه مرحله ای بالا می روی؟
بستگی دارد، واقعا بعضی اوقات سوال هایی که اول می افتند، خیلی سخت است. مثلا سوالی داریم که ١٥٠ هزارتومان است و خیلی سخت است، اما سوالی ٥ میلیونی داریم که راحت است.
حاضری به عنوان شرکت کننده در مسابقه محمدرضا گلزار شرکت کنی؟
بله، آنجا خوب جایزه می دهد شرکت می کنم. (می خندد)
رقم جوایز مسابقه ٥ ستاره پایین است، فکر می کنی گلزار را به برنامه ات دعوت کنی چطور؟ قبول می کند که در مسابقه ات شرکت کند؟
نمی دانم والله! ولی فکر نمی کنم. (می خندد) به هرحال من با کمال میل از محمدرضا گلزار دعوت می کنم در مسابقه ٥ ستاره شرکت کند.
فکر می کنی اگر در اطلاعات عمومی با گلزار رقابت کنی تو برنده می شوی یا او؟
قطعا من. (می خندد) حاضرم در برنامه اش شرکت کنم و او هم بیاید در ٥ستاره حاضر شود ببینیم کی بهتر جواب سوالات را خواهد داد. مردم هم تماشا می کنند و لذت می برند و به این رقابت نمره خواهند داد.
انتهای پیام/
لینک کوتاه خبر: https://www.avayneshat.ir/0003Ku
نظرات بینندگان
آخرین اخبار
