به گزارش آوای نشاط در اواسط شهریور ماه بود که کارگزاران به عنوان یکی از احزاب حامی روحانی در بیانیه‌ای به ضعف‌های دولت و آنچه اشاره کرد که او باید انجام دهد از جمله اینکه تاکید کرده است که دولت حسن روحانی نیاز به خون تازه دارد. در بخش دیگری از این بیانیه آمده بود: «پیشنهاد مشخص ما به ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران دکتر حسن روحانی، نوسازی دولت در هر دو عرصه سیاستگذاری و اجراست. دولت خون تازه می‌خواهد.
باید به قوای تازه‌نفس که آماده شرایط جدیدند مجال داد. مردان «بزم» را در شرایط «رزم» نمی‌توان به کار گرفت. شمشیرهای مرصّع را باید به دیوار آویخت و با سلاح آخته، هوشمندانه به مقابله با شرایط جدید رفت. مردم ایران گرچه همیشه آماده دفاع و مقاومت هستند، اما همان‌طور که رئیس‌جمهور گفت «نه جنگ می‌خواهند و نه قحطی».
اما این پیشنهادات هم مانند دیگر راهکارهایی که از سوی دلسوزان به روحانی مطرح می‌شد به صندوقچه خاطرات پاستور سپرده شد. بی‌توجهی‌ها تا آنجا پیش رفت که مجلس دست به کار شد و وزیر اقتصاد را با استیضاح برکنار کرد. از سوی دیگر بر همگان واضح و مبرهن است که روحانی تمایلی به میدان دادن به دولتمردانی ندارد که از دایره همراهان قدیمی و حزبی او هستند که نمونه بارز آن اسحاق جهانگیری در قامت معاون اول است.
چند روز قبل بود که غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران اظهار کرد: «متاسفانه اداره کشور ما اداره حزبی نیست. اگر آقای جهانگیری بخواهد حزبی عمل کند نهادها و مجموعه‌ها و حتی خود آقای روحانی به او ایراد می‌گیرند که چرا حزبی عمل می‌کنید. او می‌گوید اگر خدمتی از من ساخته است با این شرایط است که حزبی نباشم و اعلام می‌کنم که در جلسه حزب شرکت نمی‌کنم. واقعیت این است که آقای جهانگیری از ما تبری جسته است.» این اظهارات کرباسچی نشان از بی‌توجهی رئیس‌جمهور به توانایی‌های جهانگیری دارد.
یعنی به نوعی او را در مرکز تصمیم‌گیری‌ها قرار نمی‌دهد که شاید دلیل آن گرایش‌های حزبی برخی اطرافیان روحانی باشد که فرصت استفاده از راهکارهای دولتمردانی غیر از حزب خود را نمی‌دهند. بنابراین تا به امروز دو وزیر به‌واسطه استیضاح و معاون اول به دلیل گرایش سیاسی متفاوت با حلقه نزدیک روحانی منفعل شده‌اند. حالا هم صحبت از استیضاح دو وزیر راه و صنعت است که روی میز کار نمایندگان مجلس قرار دارد.
تغییر تعامل دولت با مجلس!
وزارتخانه‌های کار و همچنین اقتصاد با سرپرست اداره می‌شوند و فاقد وزیر هستند و در حالی وزرای راه و صنعت در مرز استیضاح و برکناری قرار دارند که رئیس‌جمهور برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر کرده و مسئولیت سنگینی در این سفر دارد. بنابراین شرایط سخت و طوفانی بر پاستور حاکم شده است. در روز یکشنبه اعلام شد که شریعتمداری از وزارت صنعت استعفا داده و کمی بعد این خبر تکذیب شد، اما نمی‌توان از هیاهو و سرگشتگی در این وزارتخانه که شریعتمداری را به مرز خداحافظی نزدیک کرده، عبور کرد.
در حالی که تردیدها درباره ماندن یا رفتن شریعتمداری هر ساعت پررنگ‌تر می‌شود برخی هم از استعفای عباس آخوندی از وزارت مسکن خبر می‌دهند! به نظر می‌رسد دولت روش تعاملش با مجلس را تغییر داده است یعنی در زمانی که احتمال برکناری وزیری را در جریان استیضاح مجلس می‌دهد، فرمان استعفای آن وزیر صادر می‌شود که به همین دلیل در 2 روز اخیر موضوع استعفای شریعتمداری و آخوندی پررنگ شده است.
آینده شریعتمداری و آخوندی
درباره آینده وزرای مستعفی یا برکنار شده هم گمانه‌زنی‌هایی وجود دارد؛ چنان‌که نامه نیوز نوشته است: «شریعتمداری در صورت استعفا یک بار دیگر معاون اجرایی رئیس‌جمهور خواهد شد و این اقدام تلاشی برای کاهش نقش اسحاق جهانگیری در بخش اقتصادی دولت است. این گمانه بعید و دور از ذهن نیست زیرا روحانی از ابتدای دولت دوازهم همین برنامه را داشت و بارها و به شکل‌های مختلف از اختیارات و نقش‌آفرینی‌های عضو اصلاح‌طلب دولت کاسته است.»
برخی معتقدند محمدعلی افشانی شهردار تهران شامل قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان می‌شود و در این میان، ابراهیم امینی نایب رئیس شورای شهر تهران از عباس آخوندی و علی ربیعی به عنوان دو گزینه احتمالی نام برده است. آخوندی اما به نسبت ربیعی شانس بیشتری برای تصدی این پست دارد. هرچه باشد او پیش از این یعنی همان وقت که محمدعلی نجفی به بهانه بیماری و به خاطر فشارهای بیرونی کنار گذاشته شد نیز در فهرست گزینه‌های شهرداری تهران بود.
«تیمی که رایزنی‌های جدی برای به‌دست گرفتن سرنوشت وزارتخانه‌های مورد اشاره را دنبال می‌کند، همه تلاش خود را به کار بسته تا از فرصت پیش آمده برای حضور نیروهایش در ۳ وزارتخانه مهم کشور استفاده کند. بر این اساس، تصمیم بر آن است که پس از بازگشت رئیس‌جمهور از سفر نیویورک، شاپور محمدی به عنوان وزیر اقتصاد، مسعود کرباسیان به عنوان وزیر صنعت، معدن و تجارت و محمد شریعتمداری به عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی معرفی شوند».
توصیه برای انسجام بیشتر
بسیاری از این اتفاقات و تغییر و تحول‌ها قابل پیش‌بینی بود چنان‌که محسن میردامادی فعال سیاسی اصلاح‌طلب به ایلنا گفته است: «وقتی با گذشته ۴۰ ساله‌ام انقلاب را مرور می‌کنم تقریبا هیچ شرایطی را به سختی این دوره نمی‌بینم. شکاف بین دولت و ملت، عدم اعتماد مردم به مسئولان و بالعکس، اقتصاد نابسامان و مجموع فشارهای خارجی و داخلی در کنار هم شرایط دشواری ایجاد کرده و اگر تدبیر جدی صورت نگیرد می‌تواند مخاطره‌آمیز باشد.
راه حل این مشکلات هم داخلی است. اگر در داخل به جای رویکرد «همه با من» رویکرد «همه با هم» در پیش گرفته شود و همدلی و انسجام در کشور ایجاد شود و از همه پتانسیل‌های کشور استفاده شود، می‌توان با عزم ملی این دوره مشکل را پشت سر گذاشت».
روحانی چه می‌کند؟
در نهایت مشخص نیست روحانی در بازگشت از نیویورک با چه تصمیماتی برای تحول در پاستور مواجه خواهد شد. یعنی آیا تن به پذیرش استعفای وزرایی می‌دهد که در خطر برکناری از سوی مجلس هستند یا اجازه می‌دهد روندی که برای ربیعی و کرباسیان طی شد برای دو وزیر دیگر هم تکرار شود.
منبع روزنامه آرمان
انتهای پیام/
