به گزارش آوای نشاط امواج شدید گرمایی در ماه های اخیر نیمکره شمالی را گرفتار خود کرده و سال 2018 از جمله گرم ترین سال هایی بوده که تاکنون به ثبت رسیده است. انتظار می رود که دمای بالاتر جهانی اثرات تعیین کننده ای بر محیط های طبیعی و سلامت فیزیکی ما داشته باشد. اما دمای بالاتر با سلامت روانی ما چه می کند؟
تحقیقات جدیدی که توسط تیمی بین المللی از دانشمندان انجام شده، نشان می دهد که یکی از حساس ترین این تاثیرات ممکن است افزایش در نرخ خودکشی باشد.
درحالت عادی خودکشی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در سطح جهان است. در گروه سنی افراد 15 تا 55 ساله خودکشی یکی از پنج عامل اصلی مرگ و میر محسوب می شود. در سطح جهان هر سال حدود یک میلیون نفر در نتیجه خودکشی جان خود را از دست می دهند؛ یعنی بیشتر از مجموع مرگ های ناشی از جنگ و قتل.
این پژوهشگران با استفاده از سوابق به ثبت رسیده از تغییرات دمایی در ایالات متحده و مکزیک، نشان داده اند زمانی که میانگین دمای ماهانه تا یک درجه سانتی گراد افزایش پیدا می کند، نرخ خودکشی در ایالات متحده تا 0.7 درصد و در مکزیک 2.1 درصد بیشتر می شود.
این پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند که اگر افزایش دمای جهانی با نرخ های فعلی همچنان ادامه پیدا کند، از اکنون تا سال 2050 نرخ خودکشی تنها در آمریکا و مکزیک می تواند به 9 تا 40 هزار نفر در هر سال برسد. این تعداد تقریبا معادل تعداد خودکشی هایی است که علاوه بر میزان معمول، به دنبال یک رکود اقتصادی رخ می دهد.
مدت هاست که می دانیم نرخ های خودکشی در طول حملات امواج گرمایی افزایش پیدا می کنند. هوای گرم تر با نرخ های بالاتر پذیرش در بیمارستان ها به دلیل خودآزاری و خودکشی و خودکشی های خشونت آمیز و نیز فشارهای روانی در سطح جمعیت به خصوص در ترکیب با رطوبت بالای هوا مرتبط بوده اند.
یک مطالعه جدید دیگر با ترکیب یافته های خود با نتایج تحقیقات قبلی در مورد گرما و خودکشی، نتیجه می گیرد که «بین افزایش دما و تعداد موارد خودکشی یک رابطه مهم و مثبت وجود دارد.»
دلیل این امر همچنان نامشخص است. ارتباط کاملا مستند شده ای بین افزایش دما و خشونت های بین افراد و خودکشی را می توان به عنوان یک عمل خشونت آمیز که متوجه خود افراد می شود درک کرد. لیزا پیج پژوهشگر روانشناسی در کینگز کالج لندن چنین اشاره می کند: «اگرچه حدسی نظری است، شاید قابل قبول ترین مکانیسم برای مرتبط کردن خودکشی با افزایش دما، ارتباطی روانشناسی باشد. معلوم شده است که دمای بالا افراد را به سمت رفتارهایی غیرکنترل شده، پرخاشگرنه و خشونت آمیزتر سوق می دهد که می تواند به تشدید کشش به سمت ارتکاب خودکشی منتج شود.»
هوای گرم تر بدن را زیر فشار قرار می دهد. این امر موجب افزایش هورمون کورتیزول که هورمون استرس است می شود، کیفیت خواب را کاهش می دهد و روال معمول فعالیت های فیزکی افراد را مختل می کند. این تغییرات می توانند سلامتی را کاهش دهند و تنگناهای روانی را تشدید کنند.
اثرات هوای گرم تر بر خودکشی علامتی است از مشکلی بسیار وسیع تر و فراگیرتر: اثرات تغییرات آب و هوایی بر سلامت روانی.
تغییرات آب و هوایی، تناوب و شدت امواج گرمایی، قحطی، توفان ها، سیلاب ها و آتش سوزی ها را افزایش خواهند داد. این مسئله موجب گسترش دامنه امراض عفونی چون ویروس زیکا، مالاریا و بیماری لایم می شود. این اتفاق در کمبود آب و غذا نقش دارد و به مهاجرت های اجباری، کشمکش و جنگ دامن می زند.
این رخدادها می تواند اثرات ویرانگری بر سلامت مردم، خانه و حیات آنها داشته و تاثیر مستقیمی بر سلامت و بهداشت روانی افراد داشته باشد.
اما این اثرات به کسانی که متحمل خسران های مستقیم می شوند محدود نمی ماند؛ برای مثال برآورد شده است که تا نیمی از جان به دربردگان توفان کاترینا به اختلال استرس پس از سانحه دچار شده بودند، با اینکه خسران فیزیکی مستقیمی به آنها وارد نشده بود.
احساس خسران و فقدانی که به دنبال رویدادهای فاجعه بار می آید، از جمله حس از دست رفتن ایمنی، می تواند سلامت اجتماع را دچار فرسایش کند و انعطاف پذیری بهداشت روانی را بیشتر تضعیف کند.
دانشمندان هشدار می دهند که راه حل های سریعی برای اصلاح این وضعیت وجود ندارد. راهبردهای کاهش قابل ملاحظه گازهای گلخانه ای شانس تغییرات آب و هوایی فعلی را کاهش خواهد داد و به کاستن از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی بربهداشت روانی می انجامد. اما این اقدمات ممکن است کافی نباشند.
برای مثال نصب دستگاه های تهویه مطبوع بیشتر شاید موجب کاهش قابل توجهی در نرخ خودکشی یا کاستن از اثرات گرمای شدید برسلامت و بهداشت نشود. آماده سازی از جمله سرمایه گذاری قابل توجه در بخش خدمات سلامت روانی ضرورت زیادی دارد.
متاسفانه سرویس های سلامت روان در اکثر نقاط جهان همچنان به شکل تاسف آوری فاقد بودجه کافی هستند و فشار زیادی به آنها وارد می شود. درحالی که بودجه های دولتی برای تامین تسهیلات بعد از فجایع درخط مقدم افزایش پیدا می کنند، اجتماعات در واکنش نشان دادن به این چالش ها، متحمل فشاری بیش از حد تحمل خود می شوند. از این رو ایجاد انعطاف پذیری از طریق افزایش ارتباطات اجتماعی بین و درون اجتماعات امری حیاتی خواهد بود.
مشکلات بهداشت روانی جلوه های مختلفی دارد که در بسترهای مختلف و درطول عمر انسان به اشکال متنوعی خود را نشان می دهد. تغییرات آب و هوایی تنها عامل خودکشی نیست، اما یکی از چندین عامل آن است.
یکپارچه کردن این راه حل ها در یک چهارچوب مفهومی – مثلا با استفاده از سیستم های تفکر – گام مهمی به سمت ایجاد سیاستگذاری های عمومی، اقدامات لازم و تحقیقاتی است که ما را برای واکنش نشان دادن به تغییرات آب و هوایی مسلح خواهند کرد.
تغییرات آب و هوایی یک چالش سلامت عمومی جدی درسطح جهان محسوب می شود که راه حل های حاضر و آماده ای برای آن وجود ندارد و ما برای جدی گرفتن این خطرات بسیار کند عمل کرده ایم. همچنین فرصت های نویدبخش را برای استفاده از تغییرات آب و هوایی به عنوان مکانیسمی برای تقویت سلامت روانی از دست داده ایم.
نیاز مبرمی به انجام تحقیقاتی وجود دارد که بتوانند درک ما را از پیامدهای تغییرات آب و هوایی بر سلامت روانی افزایش دهند و در نتیجه بتوانیم خود را برای چالش های پیش رو آماده کنیم.
عده زیادی وجود دارند که این مسئله واقعا برایشان مسئله مرگ و زندگی محسوب می شود.
نویسنده: فرانسیس ورگونست (Francis Vergunst) پژوهشگر بهداشت عمومی تکاملی دردانشگاه مونترال
انتهای پیام/
