به گزارش آوای نشاط مرتضی کی منش در دانشگاه زنجان به بررسی چالش‌های کار کودکان در ایران پرداخت.
برنامه «آفتاب‌کاران کوچک» به همت انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه زنجان با هدف بررسی ابعاد کار کودکان در کشور برگزار شد.
کی‌منش با بیان اینکه کودکان کار چالش مهمی در جامعه امروز ماست، گفت: به راستی ما و اکثر اقشار جامعه که خود را داعیه دار اسلام و تمدن 2500 ساله می دانیم در این زمینه منفعل بوده و خود را مسئول و پیگیر حمایت از کودکان نمی دانیم. چه مسائلی وجود دارد که در نتیجه آن کودکان نیروی کار می شوند؟ نیروی کار ارزانی که همواره در دسترس است.
وی ادامه داد: با تمام وجود این نیروی کار استمعار می‌شود چون قانونِ حمایتی درست و حسابی ندارند ، مرجع بررسی شکایت قوی نیست و توانی در مقابل سرپرست استمعارگر از طرف کودکان کار وجود ندارد که بتواند دفاعی در مقابل خود کند و حتی به نوعی محکوم به کار سخت و طاقت فرسا در طول کودکی خود است.
کی منش با اشاره به آمار در زمینه کودکان کار گفت: طیف مشاغلی که این کودکان کار در ایران دارند معطوف به شغل خاصی نیست از فال و گل فروشی تا تکدی گری برای باندهایی که معمولا به صورت خانواده تکدی گر شناخته می شود. البته مشاغل بسیار سخت دیگر مثل پرسکاری فلزات برای تولید کتری و قوری و هزاران شغل مشابه آن که است هر کدام دارای مشکلاتی برای این کودکان هستند.
این فعال اجتماعی با اشاره به آزار و اذیت‌هایی که کودکان در حین کار متوجه می‌شوند ، گفت: در این راه بسیار کودکانی مورد آزار و اذیت روحی و جسمی و حتی جنسی قرار می گیرند و چون مرجعی وجود ندارد به طبع پناهگاهی هم ندارند. کودکانی که در اثر پرسکاری انگشتان خودش را از دست می دهند و یا کودکی که 7 سال بیشتر سن ندارد ولی دست های 70 ساله ای به خاطر کار در سرما دارند.
«چه کسی می خواهد به اینها رسیدگی کند؟ به نظر می‌رسد این موضوع در اولویت 1 تا 100 دولت هایی که بر سر کار می آیند هم نیست چون حتی اگر گوشه چشمی به این مسئله داشتند و آن را دغدغه جامعه می دانستند حداقل به عنوان وعده انتخاباتی آن را بیان می کردند.»
انتهای پیام/
