به گزارش آوای نشاط آفتاب یزد نوشت: پس از آنکه طی چند ماه اخیر قیمت ملک در ایران تا نزدیک به ۸۰ درصد افزایش یافت، برخی کارشناسان مدعی شدند که ملک در همه جا گران شده و از جمله این افزایش قیمت در اروپا نیز وجود دارد.
یک بررسی دقیق میدانی نشان می‌دهد شیوه و نگرش اروپایی‌ها در موضوع "صاحب خانه بودن" با ایرانی‌ها تفاوت قابل ملاحظه‌ای دارد به این معنی که در مقایسه ایران و اروپا در موضوع خرید ملک و بررسی میزان و مقدار تورم آن باید نکات زیادی مورد توجه واقع شود تا مقایسه دقیقی بدست آید.
طبق آمار منابع رسمی نزدیک به ۶۳ درصد شهروندان ایرانی صاحب خانه هستند و این اشتیاق برای خانه دار شدن و بلکه خریدن خانه‌های متعدد همچنان وجود دارد این در حالی است که در اروپای غربی همچون سوئیس و بلژیک، مردم اجاره نشینی را ترجیح می‌دهند بطوریکه ۵۶ درصد آنها اجاره نشین هستند و البته تفاوت اجاره نشینی در ایران و اروپا این است که یک اروپایی پول پیش برای اجاره خانه نمی‌دهد بلکه با دادن وثایق و تضامین تنها در طول ماه کرایه خانه را پرداخت می‌کند.
بر عکس ایران که دلالان و واسطه‌ها با خرید چندین واحد آپارتمان به احتکار برای فروش دست می‌زنند و در فرصت مناسب سودهای کلان میلیاردی به جیب می‌زنند در اروپا مالیات‌های سنگینی به خانه‌ها و املاک و همچنین صاحبان املاک بسته شده و به این ترتیب مسکن در اروپا یک کالای سرمایه‌ای نیست.
مقایسه اقساط مسکن در ایران و اروپا
اقساط خرید ملک نیز در اروپا متفاوت از ایران است. مینو ج شهروند مقیم یکی از کشورهای اسکاندیناوی به آفتاب یزد می‌گوید: اگر کسی در اروپا تصمیم به خرید خانه با وام بانکی بگیرد می‌تواند حتی طی اقساط ۷۰ ساله (بسته به توان مشتری و نه اجباری و بخشنامه بانکی) و با میزان سود بسیار کمتر (نهایت تا ۸ درصد) ملک خود را با وام بانکی خریداری کند و تنها بخشی از درآمد ماهیانه خود را صرف پرداختن اقساط نماید.
مدت زمان خانه‌دار شدن
در ایران اگر کسی کل درآمد سالانه خانوار را پس‌انداز کند ممکن است بعد از ۱۷ سال موفق به خرید مسکن شود. البته این در صورتی است که میزان تورم سالیانه بین ۷ تا ۱۰ درصد باشد. این اتفاق در اروپا و برای یک شهروند ساکن در بخش اتحادیه اروپا در صورتی که همین امروز تصمیم به پس‌انداز بگیرد ۵ سال زمان می‌برد و در خارج از اتحادیه اروپایی ۱۰ سال زمان لازم است تا این اتفاق بیفتد.
یاشار نکویی سرمایه دار ایرانی که در اتحادیه اروپایی در بخش املاک فعال است می‌گوید: میزان تورم سالانه مسکن در بخش اتحادیه اروپایی سالانه بین نیم تا ۱ درصد است و این موضوع به شهروندان امکان برنامه‌ریزی برای خرید را می‌دهد.
ساخت و ساز
نکویی در باره میزان ساخت و ساز در اروپا و صدور پروانه ساختمانی می‌گوید: واقعیتی که در اروپا وجود دارد این است که مثلا در کشورهایی مثل فرانسه، دانمارک و آلمان و البته در سایر بخش‌های اروپا ما با پدیده ساخت و سازهای بی رویه روبرو نیستیم.
وی می‌افزاید: در کشورهایی که دولت‌های رفاهی – سوسیالیستی دارند مثل سوئد و هلند با دوبخش مسکن روبرو هستیم: خانه‌های اجتماعی که متعلق به همه طبقات به خصوص طبقات ضعیف‌تر است. اینگونه مسکن‌ها را دولت‌ها در مناطق برخوردار شهر می‌سازند و برای مدت معینی در اختیار شهروندان قرار می‌دهند و آنها ماهیانه مبالغی را به دولت می‌دهند. این شهروندان طی مدت زمان معین می‌توانند برای پس‌انداز و خرید خانه در آینده اقدام کنند.
وی ادامه می‌دهد: بخشی از مسکن اجتماعی خانه‌هایی است که در اختیار پناهندگان قرار گرفته و آنها می‌توانند با ثبت نام و به ترتیب اولویت از آنها برخوردار شوند. این خانه‌ها به لحاظ امکانات مجهز هستند اما به خاطر بدسلیقگی ساکنان به خانه‌های درجه دو یا سه معروف هستند و بیشتر آفریقایی‌ها و عرب‌ها در آنها زندگی می‌کنند و آشپزخانه و توالت در آنها مشترک است.
در ۷ کشور هلند، اتریش، دانمارک، انگلستان، سوئد، فرانسه و آلمان در مجموع ۱۴ میلیون و ۵۱۳ هزار مسکن اجتماعی وجود دارد که شهروندان طبقه متوسط برای مدت معین با پرداخت اجاره ماهیانه اندک و بدون پول پیش از آنها استفاده می‌کنند.
قدمت بیشتر ساختمان‌ها در اروپا حتی از ۳۰۰ سال هم تجاوز می‌کند. این ساختمان‌ها به قدری محکم ساخته شده‌اند که در هر دوره به جای خراب شدن و ساخت و ساز مجدد فقط بازسازی می‌شوند و در اروپا پدیده بساز و بفروشی اصلا معنا ندارد. این در حالی است که در ایران ساختمان‌ها در نهایت بعد از ۲۰ سال کلنگی شده و پس از تخریب مجددا ساخته می‌شوند و همان خانه‌های نوساز هم به لحاظ کیفیت و امکانات در نوع خود فرسوده محسوب می‌شوند.
مقایسه قیمت
اگر مقایسه قیمت مسکن در ایران و اروپا متناسب با تورم و میزان در آمد باشد، می‌توان گفت بدترین وضعیت در ایران حاکم است و به عبارتی دیگر بالا بودن قیمت مسکن مثلا در شمال تهران در مقایسه با شهر میلان یا رم در ایتالیا به معنای کیفیت و اهمیت املاک لاکچری خاص در شمال شهر تهران نیست بلکه این گرانی به علت قدرت پائین خرید و تورم بالاست.
به همین علت است که قیمت یک آپارتمان مبله در بهترین محله ناپل در مقایسه با آپارتمانی به همان متراژ در زعفرانیه تهران نزدیک به ۳۰درصد ارزان تر است که این ارزانی به علت تورم ناشی از بی ارزش بودن پول ایران است.
مقایسه قیمت مسکن در تهران با چند شهر دیگر نشان می‌دهد به علت تورم بالا در ایران و وجود بیماری اقتصادی، قیمت املاک در مناطق لوکس تهران از چند شهر مهم دنیا بالاتر است بطوریکه در استانبول ترکیه ۱۵۰ درصد، در فرانکفورت و مونیخ ۲۸ درصد، در کالیفرنیا ۶۰ درصد و در شهرهایی مثل مارسی و رم ۳۰ درصد املاک از تهران ارزان‌تر هستند که این اختلاف به علت بالا بودن میزان تورم است و نه کیفیت زندگی در شهر مورد نظر!
آیا املاک لاکچری تهران در اروپا مشتری دارد؟
برخی املاکی‌ها در ایران تصور می‌کنند به خاطر بالاتر بودن قیمت املاک لاکچری مثلا در شمال شهر تهران این امر به آن معناست که اروپایی‌ها می‌توانند مشتریان خوبی برای املاک ایرانی باشند. داوود یکی دیگر از سرمایه گذاران ایرانی ساکن فرانسه که در بخش املاک در هلند، فرانسه و بلژیک فعال است می‌گوید: برخی املاکی‌ها در ایران در چند نوبت آپارتمان‌های لاکچری در فرشته و زعفرانیه را برای قرار دادن در فایل فروش اروپا به من سپردند که ما هم این کار را کردیم اما هیچ مشتری برای آنها وجود نداشت و به ناچار مجبور شدیم به دوستان داخل ایران بگوییم مشتری اروپایی برای آپارتمان‌های لاکچری در تهران نداریم.
وی گفت: بالا بودن قیمت در مناطق لوکس تهران به معنای جاذب بودن کالا برای دیگران نیست چرا که معیاربندی شهرهای گران دنیا با توجه به شاخص‌های توسعه و رفاه تعیین می‌شود و نه تورم قیمت.
