به گزارش آوای نشاط فرادید به نقل از AFP نوشت: بیست و پنج سال از زمانی پابلو اسکوبار با شلیک پلیس کشته شد می‌گذرد اما میراث او در مدلین همچنان پا برجاست. مدلین شهری است در کلمبیاست که پابلو اسکوبار امپراطوری کوکایین خود را با ترکیبی از خشونت و دست‌ودلبازی از آنجا هدایت می‌کرد.
حتی با وجود این که مسئولان شهر برای خراب کردن ویلای مستحکمی که پادشاه مواد مخدر در آن زندگی می‌کرد، آماده می‌شوند، ساکنان محله‌ای که در خانه‌هایی او ساخته بود زندگی می‌کنند، برای گرامی داشتن خاطرۀ او در سالمرگش آماده می‌شوند.
اسکوبار در ۲ دسامبر ۱۹۹۳، در یک تیراندازی که بر بام خانه‌ای در مدلین صورت گرفت، یک روز پس از تولد ۴۴ سالگیش و پنج ماه بعد از این که نامش برای هفتمین بار متوالی در فهرست ثروتمندترین افراد در مجلۀ فوربس به چاپ رسید، کشته شد.
ویلای هشت طبقۀ او، مشهور به موناکو، که نمادی از شکوه رو به افول مافیای کلمبیا در دهۀ ۸۰ و ۹۰ میلادی است، در سال‌های پس از مرگ او، به وضع غمباری دچار شده است.
نمای آسیب‌دیدۀ آن، زخم‌های اولین بمب خودرویی کلمبیا در سال ۱۹۸۸ را بر خود دارد که سرآغاز جنگی خونی میان کارتل‌های رقیب در این کشور شد.
گفته شده که این ساختمان بزرگ سفیدرنگ، بناست در ماه فوریه تخریب شود. با انفجاری در ملاءعام به شکلی که برای تماشاگران نیز فضایی برای تماشا تدارک دیده خواهد شد.
مانوئل ویلا، سخنگوی شهرداری که شمارش معکوس رسمی را در مراسم تخریب بر عهده خواهد داشت، می‌گوید: «موناکو بدل به یک ضد نماد بدل شده است؛ در جایی که برخی مردم آشکارا از جرم و تروریسم حمایت می‌کنند. ما دلمان نمی‌خواهد که دیگر بچه‌ها بگویند که وقتی بزرگ شدند، می‌خواهند پابلو اسکوبار شوند.»
این ویلا که جاذبۀ توریستی مهم در محلۀ ال‌پابلادو در بالای شهر مدلین محسوب می‌شود، با یک پارک عمومی که به یاد هزاران مردمی که در کلمبیا به سبب «تروریسم مواد مخدر» کشته شده‌اند، جایگزین خواهد شد. یک جنگ همه‌جانبه که کارتل‌ها علیه هم و علیه دولت به راه انداختند.
پیش‌بینی می‌شود که هزینۀ ساخت ۲.۵ میلیون دلار باشد. بنا به گفتۀ شهرداری، تقویت و بازسازی این ویلای در حال فروریختن، ۱۱ میلیون دلار خرج برمی‌داشت. امانوئل ویلا می‌گوید: «این دردناک خواهد بود؟ اما تنها راهی است که می‌توانیم زخمهایمان را درمان کنیم.»
شکاف عمیق
جامعۀ کلمبیا عمیقاً بر سر میراث اسکوبار و دیگر سلاطین مواد مخدر دچار چنددستگی است. آنجلا زولوگا از کسانی است که می‌خواهد "فرهنگ مواد مخدر" در کشور به کل برچیده شود. او هنوز در شکم مادر بود که آدمکش‌های اسکوبار پدرش را که قاضی‌ای بود که حکم بازداشتش را صادر کرده بود، کشتند. مادر او در حمله‌ای در اکتبر ۱۹۸۶ مجروح شد.
آنجلا می‌گوید: "ایجاد فضایی برای به یاد آوردن قربانیان، به معنی داشتن فضایی است که می‌توانیم به صورت نمادین سعی کنیم به کسانی که در آتش تروریسم مواد مخدر آسیب دیده‌اند، قوت قلب دهیم."
بنا به گفتۀ مسئولان مدلین، خشونت‌های مربوط به مواد مخدر در کلمبیا از سال ۱۹۸۳ موجب مرگ ۴۶۶۱۲ نفر شده است.
تاریخ مقاوم
در سوی دیگر این شکاف فرهنگی، لوز ماریا اسکوبار، سنگ قبر برادرش را در آستانۀ سالمرگش، پیش چشم جماعت بزرگی توریست، عوض می‌کند.
او با چشمانی اشکبار نوشته‌های سنگ قبر تازه را می‌خواند: «فراتر از افسانه‌ای که امروز نمادش تو هستی، معدودی درونمایۀ حقیقی زندگی تو را می‌دانند.»
لوز ماریا قبول دارد که برادرش مرتکب اشتباهاتی شده است اما با طرح شهرداری برای تخریب خانۀ او مخالف است. او می‌گوید: "تخریب موناکو نمی‌تواند تاریخ پابلو را از بین ببرد."
اسکوبار در محله‌ای که نام او را بر خود دارد، به عنوان "رابین هود کلمبیایی" در یادها مانده است. جایی که او ۴۴۳ خانه را به افرادی که سابقاً بی‌خانمان بودند و از طریق زباله‌گردی امرار معاش می‌کردند، اهدا کرد.
یکی از ساکنان، به نام ماریا یوجینا کاستانو، ۴۴ ساله، شمعی را در کنار محرابی که عکس اسکوبار بر آن قرار دارد روشن می‌کند. او می‌گوید: «برای من اول خداست و بعدش او.»
در سالن زیبایی ال پاترون که در آن نزدیکی است و در آن محصولاتی با عکس اسکوبار نیز فروخته می‌شود، یامیله زاپاتا، تناقض‌ها پیرامون سلطان کوکایین را این گونه جمع‌بندی می‌کند. او می‌گوید: «پابلو شما را گیج می‌کند. اگر بخواهید به جنبۀ خوبش نگاه کنید، خیلی خوب است. اگر بخواهید به جنبۀ بدش نگاه کنید، خیلی بد است. »
انتهای پیام/
