به گزارش آوای نشاط، بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت چندی پیش در گفت و گو با یکی از خبرگزاری‌ها گفته بود: «انتخاب‌های خارج از وزارتخانه من بسیار محدود است، در شرکت نفت فقط آقای کرباسیان بوده که ایشان نیز در صنعت نفت سابقه داشته است. من فقط چند نفری را خارج از وزارتخانه آورده‌ام که تعدادشان بسیار محدود است، یک ون هم نیستند چه برسد به مینی‌بوس و اتوبوس و اکثر همکارانم، کارمندان نفت هستند.»
نکته جالب‌تر در مصاحبه وی این بخش بوده است که وی گفته است: «اصلاً نمی‌توان در وزارت نفت فردی را از بیرون آورد چرا که تا وارد شود و کار را یاد بگیرد دوره کاری تمام می‌شود و ما فرصت نداریم، درواقع باید کسی بیاید که تا پشت ماشین می‌نشیند بتواند تریلی را راه ببرد و نه اینکه ماشین را چند بار به گاردریل بزند و یا در جوی آب بیاندازد».
این اظهارات وزیر نفت اما فاصله بسیاری با واقعیت دارد زیرا تعداد مدیرانی که از بیرون نفت وارد این وزارتخانه شده‌اند حداقل ۲۸ مورد بوده است و زنگنه ترجیح داده تنها درباره کرباسیان مدیرعامل شرکت ملی نفت روشنگری کند. وزیر نفت که معتقد است نمی‌توان سکان هدایت تریلی را به فردی داد که هیچ تجربه‌ای ندارد، به این موضوع اشاره نکرده است که تعدادی از مدیران وی، بدون هیچ سابقه نفتی و حتی کاری، مدیریت برخی شرکت‌های مهم مانند شرکت نیکو را برعهده گرفته‌اند. از سوی دیگر برخی دیگر از مدیران نفتی هیچ سابقه نفتی نداشته و بر اساس روابط سیاسی صاحب سمت شده‌اند.
حمیدرضا کاتوزیان و جعفر توفیقی که همپیمانان سیاسی زنگنه محسوب می‌شوند از جمله این افراد هستند که ریاست پژوهشگاه صنعت نفت به عنوان بازوی پژوهشی صنعت نفت را در اختیار گرفتند. حبیب الله بیطرف وزیر اسبق نیرو هم یکی دیگر از افرادی است که زنگنه برای وی حکم معاونت پژوهشی وزارت نفت را صادر کرد.
جعفر ربیعی، مدیرعامل بازنشسته متروی تهران هم بدون هیچ سابقه و تخصصی در صنعت نفت راهی هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس شد و رضا نوروززاده که هیچ رزومه‌ای در نفت ندارد معاون زنگنه در پتروشیمی شد. چندین نماینده مجلس هم پس از پایان کار مجلس نهم نیز به سمت‌های مدیریتی دست پیدا کردند که این افراد را باید در کنار هوشنگ فلاحتیان، معاون سابق وزیر نیرو و محمد مهدی رحمتی از مدیران سازمان برنامه و بودجه قرار داد که با «ون» وزیر نفت راهی خیابان طالقانی شدند.
سعید محمدزاده از مدیران و نزدیکان عباس آخوندی هم یکی دیگر از مدیران غیرنفتی است که پس از برکناری در شرکت راه آهن، چند روز بعد حکم معاونت پژوهشی وزارت نفت مواجه را گرفت. با این وجود و فهرستی پر از مدیران غیرنفتی مشخص نیست چرا زنگنه می‌گوید کمتر مدیری را از بیرون نفت آورده است. مقایسه مدیران غیرنفتی این دوره از نفت با سایر دوره‌ها نشان می‌دهد بیشترین حجم از مدیران غیرنفتی در دوره وزارت زنگنه راهی وزارت نفت شده‌اند که البته در دوره اصلاحات نیز چنین رویه‌ای حاکم بود و مدیران وزارت نیرو به‌صورت واگنی راهی نفت شدند.
