|
به گزارش آوای نشاط، یک روزنامه آمریکایی گزارشی مفصل از توهین «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور آمریکا به ژنرالهای این کشور در جلسهای در سال ۲۰۱۷ منتشر کرده است.
روزنامه واشنگتنپست در ابتدای این گزارش نوشته برای افسران نظامی آمریکا هیچ مکانی مقدستر از اتاق 2E924 در پنتاگون نیست. اینجا، یک اتاق زیرزمینی بدونپنجره و امن است که روسای ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا به طور منظم در آن دیدار و درباره گزارشهای محرمانه صحبت میکنند. اسم متداولتر این اتاق، «تانک» است.
اتاق تانک شبیه اتاقهای اعضای هئیت رئیسه شرکتها است و در داخل آن یک میز براق ساخته شده از چوب درخت بلوط، صندلیهای چرمی چرخدار و دیگر وسایل مربوط به دوران میانه قرن بیستم قرار دارد.
واشنگتنپست نوشته برخی از مشاوران ترامپ داخل این اتاق جلسهای را ترتیب داده و تلاش کردند گامی برای حفظ نظم جهانی در برابر اقدامات ترامپ بردارند.
این جلسه ۶ ماه بعد از ورود ترامپ به کاخ سفید به عنوان رئیسجمهور آمریکا برگزار میشد. زمینه برگزاری جلسه این بود که «جیمز متیس»، وزیر دفاع وقت، «گری کان»، مدیر وقت شورای ملی اقتصاد و «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه آمریکا متوجه ضعف عمیق ترامپ از تاریخ شده و به ویژه دریافتند که او از اتحاد ایجاد شده میان کشورها بعد از اتمام جنگ جهانی دوم سر در نمیآورد.
واشنگتنپست نوشته ترامپ در آن زمان، اتحاد آمریکا با کشورهای همپیمان این کشور را بیارزش خوانده بود، با کشورهایی مانند روسیه از در آشتی درآمده بود و اظهاراتی را درباره خارج کردن نظامیان آمریکایی از برخی نقاط راهبردی طرح میکرد.
ترامپ جهانبینی غیرمتعارف خودش را ذیل ایده سادهانگارنه "نخست آمریکا" سازماندهی کرده بود، اما متیس، تیلرسون و کان نگران بودند که طرحهای او عجولانه، اغلب بدون ملاحظه و مخاطرهآمیز برای جایگاه آمریکا به عنوان یک ابرقدرت بود. آنها احساس میکردند که بسیاری از ایدههایی که او شتابزده مطرح میکرد از ناآشنا بودنش به تاریخ آمریکا نشأت میگرفت و حتی از اینکه حتی جای کشورها روی نقشه را نمیدانست.
به همین دلیل بود که این سه نفر به این نتیجه رسیدند برای اینکه بتوانند گفتوگوی مفیدی با او داشته باشند لازم است برخی مفاهیم کلیدی را به او آموزش دهند و نوعی زبان مشترک با او ایجاد کنند.
به همین دلیل، روز ۲۰ جولای سال ۲۰۱۷، متیس ترامپ را به اتاق «تانک» پنتاگون دعوت کرد تا آموزشهایی را که با تیلرسون و کان تدارک دیده بودند به او ارائه دهند.
طبق گزارش واشنگتنپست، آنچه آن روز داخل این اتاق رخ داد به نقطه عطفی در ریاستجمهوری او تبدیل شد و مشی سرزنشگر، استهزاگر و تحقیرآمیز او در ادامه مسیر ریاستجمهوریاش را شکل داد. این جلسه به جای آنکه موجب شود ترمپ جایگاه سنتی آمریکا و همپیمانهای آن را قدر بشناسد به عاملی تبدیل شد تا او کارشناسانی را که خودشان را موظف به حفظ آمریکا از طریق مهار اقدامات عجولانه او میدانستند از خودش براند.
«جوزف دانفورد»، رئیس وقت ستاد مشترک نیروهای مسلح، «جیمز متیس»، وزیر دفاع وقت، پاتریک شاناهان، معاون متیس، «مایک پنس»، معاون ترامپ، کان، «استیون منوشین»، وزیر خزانهداری و «استفان بانون»، استراتژیست کاخ سفید، تیلرسون و سران شاخههای ارتش آمریکا برخی از حاضران در این جلسه بودند.
متیس، کان و تیلرسون تصمیم گرفته بودند برای آموزش دادن رئیسجمهور از نقشه، گرافیک و چارت استفاده کنند تا او خسته نشود. متیس، نمایش اسلایدی خودش را آغاز کرد و تلاش کرد برای ترامپ توضیح دهد که چرا نیروهای آمریکا در نقاط مختلف دنیا مستقر شدهاند.
بالای صفحه نمایشی که او باز کرد این جمله درج شده بود: «نظمِ بینالمللیِ قانونمحورِ پساجنگ، بزرگترین هدیه نسلی عظیم است.» او سپس توضیحاتی در حد ۲۰ دقیقه درباره ائتلاف ناتو و نقش آن در ایجاد ثبات در اروپا و امنیت اروپا ارائه کرد. بانون با خودش فکر میکرد: «نه این خوب نیست. ترامپ، ذرهای از این حرفها خوشش نمیآید. خدای من، الان ترامپ وحشی میشود. اگر کسی بلند شود و ترامپ را تهدید به کشتن بکند نمیتواند بگوید "نظمِ بینالمللیِ قانونمحورِ پساجنگ". ترامپ اصلاً اینجور فکر نمیکند.»
طی ۹۰ دقیقه بعدی، متیس، تیلرسون و کان به نوبت آموزشهایی که لازم میدیدند را به ترامپ ارائه میدادند.
ترامپ بعد از اتمام مباحثات آنها گلایهها و حرفهایی را که همیشه بر سر زبان میآورد شروع کرد. ابتدا گفت که کره جنوبی باید بابت سامانه پدافند موشکی که آمریکا برایش ساخته ۱۰ میلیارد دلار به آمریکا پرداخت کند. او گفت که یا کره جنوبی باید این پول را پرداخت کند یا آمریکا نیروهایش را از منطقه خارج میکند.
او دربار کره جنوبی گفت: «باید اجارههایمان را از آنها بگیریم. باید آنها را وادار کنیم بابت سربازهایمان پول بدهند. باید از همه چیز پول در بیاوریم.»
او در ادامه گفت ناتو هم ائتلافی بیارزش است. ترامپ گفت که ژنرالهای آمریکا اجازه میدهند اعضای ناتو از مسئولیتهایشان شانه خالی کنند؛ آنها به آمریکا پول زیادی بدهکارند و به وعدههایشان عمل نمیکنند.
واشنگتنپست نوشته ترامپ با استفاده از لحن رایج در میان ملاکان گفت: «آنها (متحدان آمریکا) بدهی معوقه دارند.»
ترامپ خطاب به حاضران جلسه گفت: «ما پولهایی طلب داریم که شما نگرفتهاید. اگر شما کسب و کاری برای خودتان راه میانداختید به کل ورشکست میشدید.»
متیس تلاش کرد که برای رئیسجمهور توضیح بدهد و او را آرام کند. او گفت که متحدان ناتو به آمریکا چیزی بدهکار نیستند و حقیقت پیچیدهتر از این حرفها است.
او گفت که ناتو فقط برای محافظت از اروپا نیست، بلکه برای محافظت از آمریکا هم هست. متیس گفت: «ناتو چیزی است که ما را ایمن نگاه میدارد.»
در ادامه ترامپ سخانی که دهها بار قبلا تکرار کرده بود را تکرار کرد و گفت که برجام بدترین توافق تاریخ است و میخواهد از آن خارج شود.
وقتی تیلرسون خواست توضیح دهد، ترامپ گفت: «نمیخواهم بشنوم. آنها دارند تقلب میکنند. دارند ساخت و ساز میکنند. از این توافق خارج میشویم. بارها گفتم و وقت دادم و تو کارهای من را به تأخیر انداختی. میخواهم از آن خارج شوم.»
قبل از آنکه حاضران بتوانند توضیحی درباره برجام دهند، ترامپ سراغ مسئله دیگری رفت که بارها مطرح کرده بود: جنگ افغانستان.
او از حاضران خواست توضیح بدهند که چرا آمریکا هنوز در افغانستان پیورز نشده است و جنگ افغانستان را «جنگ بازندهها» خواند.
این عبارت، نه تنها سران ارتش بلکه مردان و زنانی که با لباس یونیفرم پشت سر فرماندهانشان نشسه بودند را آزردهخاطر کرد. ترامپ در ادامه گفت: «همهتان بازنده هستید. دیگر پیروز شدن را بلد نیستید.»
او پرسید چرا آمریکا نمیتواند در ازای نیروهایی که در خلیج فارس مستقر کرده نفت بگیرد. او گفت: «۷ تریلیون دلار خرج کردیم. سرمان کلاه میگذارند. پس نفت لعنتی کجا است؟»
رئیسجمهور آمریکا در ادامه سراغ ژنرال «جان نیکولسون»، فرمانده نیروهای آمریکا در افغانستان رفت و گفت: «فکر میکنم او نمیداند چطور باید پیروز شود.»
دانفورد میخواست از این ژنرال دفاع کند. او گفت: «آقای رئیسجمهور، مسئله این نیست... ما طبق دستورات متفاوتی عمل میکردیم.»
ترامپ در جواب گفت: «من میخواهم برنده شویم. ما دیگر در جنگها پیروز نمیشویم. ۷ تریلیون دلار هزینه کردیم، بقیه همه نفت به دست آورند و ما دیگر پیروز نمیشویم. من با شما به جنگ نخواهم رفت.»
او سپس گفت: «شما مشتی احمق و بچه هستید.»
واشنگتنپست نوشته این حرف حاضران را شرکت کرده است. بعضی از آنها سرشان را پایین انداخته و با جابجا کردن برگههای کاغذ خودشان را مشغول کردند. تقریباً همه آرزو میکردند کاش آنجا نبودند.
انتهای پیام/