به گزارش آوای نشاط، همزمان با گسترش ویروس مرگبار کرونا در سطح جهان، این اتفاق باعث گسترش بیگانه هراسی نیز شده است و اجتماعات چینی ها در گوشه و کنار جهان، خود را در معرض سوء ظن و وحشت یافته اند.
بعد از آنکه یک بیمار در گلد کوست استرالیا از دست دادن با دکتر ری لیانگ جراح خود اجتناب کرد و دلیل این کار خود را ترس از ویروسی ذکر کرد که جان صدها نفر را گرفته است، اولین واکنش جامعه پزشکی بهت و حیرت بود.
اما بعد از آنکه وی ماجرای این اتفاق را توئیت کرد و با سیلی از پاسخ ها به توئیت خود مواجه شد، این پزشک محترم دریافت که تجربه او تجربه بسیار شایعی بوده است.
گزارش ها در مورد سخنان ضد چینی که افراد دارای خاستگاه آسیایی را هدف گرفته اند به اوج خود رسیده است، فارغ از اینکه آیا آنها اصولا در مرکز این اپیدمی حضور داشته اند یا با ویروس در تماس بوده اند یا نه.
گفته می شود که به طرف گردشگران چینی در شهر ایتالیایی ونیز تف انداخته اند. یک خانواده در تورین متهم به حمل ویروس بیماری شده و مادران در میلان از شبکه های اجتماعی برای تماس با فرزندانشان استفاده کرده اند تا به آنها بگویند که از همکلاسی های چینی شان دوری کنند.
در کانادا از مرد سفیدپوستی فیلم گرفته شده که دارد به یک زن چینی- کانادایی می گوید: «تو ویروس کرونای خودت را به پارکینگ این بازارچه محلی آورده ای.»
در مالزی به دنبال انتشار درخواستی برای «ممنوع کردن ورود چینی ها به کشور محبوبمان»، ظرف یک هفته حدود 500 هزار امضا جمع شده است.
این موارد بخشی از چیزی هستند که کالج پزشکی اضطراری استرالیا آن را «اطلاعات نادرست» نامیده که به آتش «مرزبندی های نژادی» دامن می زند که در آن «فرض های عمیقا ناراحت کننده ای درباره «چینی ها» یا افراد«با ظاهر آسیایی» مطرح می شود.
از مدت ها پیش افراد مظنون نسبت به خارجی ها بیماری ها را به آنها نسبت می داده اند، از مهاجران ایرلندی که در آمریکایی دهه 1900 هدف وحشت تیفوئید مری قرار گرفتند تا صلح بانان ناپلی که متهم به آوردن اسهال به هائیتی زلزله زده در دهه گذشته شدند.
راب گرنفل مدیر سلامت و امنیت بیولوژیک سازمان علوم و تحقیقات سی اس آی آر اوی استرالیا می گوید: «این پدیده معمولی است. با شیوع و اپیدمی بیماری در طول تاریخ بشر، ما همیشه سعی کرده ایم اجزای خاصی از جمعیت را بدنام کنیم.»
وی با مقایسه رفتار اروپای قرون وسطای طاعون زده دهه 1300 که اغلب خارجی ها و گروه های مذهبی مورد شماتت قرار می گرفتند ادامه می دهد: «شکی نیست که این ویروس در چین ظاهر شده، اما هیچ دلیلی ملموسی برای بهتان زدن به مردم چین وجود ندارد.»
دکتر ابرار کاران در تفسیری که برای نشریه پزشکی بریتانیا نوشته، هشدار می دهد که این رفتار می تواند کسانی را که نشانه هایی از این بیماری را در خود دارند نسبت به پیشقدم شدن دلسرد کند.
کلر هوکر استاد سلامت در دانشگاه سیدنی می گوید که پاسخ های دولت ها می تواند دربردارنده پیش داوری و تبعیض هایی باشد.
سازمان بهداشت جهانی نسبت به «تمهیداتی که به طور غیرضروری برای مداخله در امر سفر و تجارت بین الملل اتخاذ می شوند» هشدار داده است، اما این کار مانع از افزایش شمار کشورهایی که ممنوعیت های مسافرتی را اعمال می کنند نشده است.
کشور بسیار کوچک میکرونزیا در اقیانوس آرام شهروندان خود را به طور کلی از دیدار از سرزمین اصلی چین منع کرده است.
هوکر می گوید: «ممنوعیت های مسافرتی عمدتا بیشتر موجب وحشت مردم می شوند» و هر چند در مواردی ضامن کند شدن پیشرفت بیماری می شوند، اما اغلب «موجب تشدید نسبت برقرار کردن بین مردم چین و ویروس های ترسناک می شوند.»
ابی شای یک دانشجوی زاده شانگهای در سیدنی می گوید رفتاری که برخی از همکلاسی هایش از خود نشان داده اند، «تقریبا به حمله به دانشجویان چینی تبدیل شده است.»
اگرچه دولت محافظه کار استرالیا مانع از بازگشت مستقیم شهروندان خود از ووهان – شهری در مرکز چین که مرکز شیوع این ویروس محسوب می شود – شده و آنها را به جزیره ای دورافتاده برای گذراندن قرنطینه می فرستد، اما هزاران دانشجو همچنان در چین گرفتار شده اند و در خطر لطمه به تحصیلات خود قرار دارند.
شی می گوید: «همین الان به نظر می رسد که به دلیل نحوه ارائه دروس، آنها اجبارا آغاز نیم ترم و احتمالا کل سال تحصیلی را از دست داده باشند.»
به گفته هوکر مطالعات در تورنتو در مورد تاثیر سارس – یک شیوع جهانی دیگر از ویروس کرونا در سال 2002 – نشان داده که تاثیر احساسات بیگانه هراسی اغلب بسیار بیشتر از ترس ها از سلامت عمومی دوام آورده است.
او می گوید: «اگرچه ممکن است مواردی از اشکال مستقیم نژادپرستی همزمان با اخبار مربوط به کاهش مرگ و میر در اثر بیماری وجود داشته باشد، اما برای بهبودی اقتصادی زمان بسیار بیشتری لازم است و مردم همچنان احساس ناامنی خواهند کرد.»
احتمال دارد که مردم به سمت کسب و کارها یا رستوران های چینی هجوم نبرند و حتی ممکن است برخی به اطلاعات نادرست رسانه های اجتماعی که انتشار گسترده تری پیدا کرده اند توجه کنند؛ نظیر یک پست پرطرفدار که مردم را به اجتناب از خوردن نودل به خاطر سلامتی خودشان تشویق می کند.
هوکر می گوید: «از یک نظر ممکن است احساس کنید که اثرات این اپیدمی از ویروس کرونای قبلی بیشتر دوام آورده، به این دلیل که چین به عنوان مکانی به تصویر کشیده می شود که همیشه بیماری ها از آنجا به بیرون سرایت می کنند.»
نویسنده: آژانس فرانس پرس (Agence France-Presse)
منبع: https://b2n.ir/958797
انتهای پیام/
