به گزارش آوای نشاط، ران بالیسر در یادداشت خود می‌نویسد: «اگرچه شگفت آور به نظر می‌رسد، اما اقدامات انجام شده برای مبارزه با کرونا تا حدودی الگویی یکسان داشته است. مقالاتی که من و دیگران به تازگی نوشته‌ایم، قبلاً شامل مرحله مهار، تلاش برای کاهش سرعت انتشار ویروس با حفظ فاصله اجتماعی و پیامدهای سخت برای کشورهایی که واکنش قاطعانه نشان نمی‌دهند را تشریح کرده است.
در چند هفته گذشته، توجه عموم مردم در اسرائیل در درجه اول به استراتژی عمومی فاصله‌گذاری اجتماعی بوده است. این استراتژی در واقع برای جلوگیری از بروز یک فاجعه گسترده در سیستم بهداشت عمومی طراحی شده است. با توجه به سناریوهای رخ داده در ایتالیا و اسپانیا، سؤال مورد بحث این بود كه سیاست قرنطینه و فاصله‌گذاری اجتماعی تا چه میزان باید اجرا شود؟ به دنبال آن، حتی صحبت از طرح منع رفت و آمد هم به میان آمد.
تصمیم گیرندگان و عموم مردم درباره توازن مناسب بین آسیب‌های فوری و طولانی مدت اقتصاد، که این نیز به طور جدی بر سلامتی و رفاه مردم تأثیر می‌گذارد، بحث می‌کنند. بسیاری می‌دانند که پتانسیل‌های مخرب یک شیوع غیرقابل کنترل برای آسیب رساندن به سیستم بهداشت و درمان تا چه اندازه جدی است. صدمه‌ای که این بیماری به سلامتی عمومی و اقتصاد وارد می‌کند، چشمگیر است.
روند تصمیم‌گیری فعلی در اسرائیل با توجه به نشانه‌های متناقضی که می بینیم پیچیده است، در حال حاضر همزمان با اینکه علائم مثبتی در راستای افزایش محدودیت‌های حرکتی دیده می‌شود، همزمان به موازات آن نشانه‌های نگران کننده‌ای از رویکردهای محافظه‌کارانه نیز قابل رویت است.
موارد جدید ابتلا به کرونا سرعت خیلی بالایی ندارد، اما همین تصویر کلی فعلی نیز ممکن است نشان دهنده افزایش سریع، خطرناک و شیوع بالا در جوامع ارتدکس و عرب باشد.
مدل‌های ریاضی و تجربی گذشته نشان می‌دهد که شیوع عفونت در جوامع پر ازدحام می‌تواند شیوع بالا و جدی را در بین همه اقشار جامعه ایجاد کند. از منظر اپیدمیولوژیک، جمعیت اسرائیل و همچنین تا حدود زیادی، تشکیلات خودگردان فلسطین به هم پیوسته است.
زمان فعال کردن استراتژی خروج
زمانبندی این مرحله تحت شرایط فعلی پیچیده است، زیرا ما باید تصمیم خود را در حالت عدم اطمینان مداوم اتخاذ کنیم. من دو شرط برای شروع این استراتژی پیشنهاد می‌کنم:
مورد اول، توقف چشمگیر در میزان شیوع بیماری و در دسترس بودن تعداد قابل توجهی از تخت‌خواب در بخش‌های مراقبت های ویژه. به طور کلی شلوغ بودن بیمارستان‌ها باعث افزایش ناگهانی موارد ابتلا می‌شود.
فعال کردن استراتژی خروج در شرایطی که ویروس هنوز در حال گسترش است، حتی اگر با سرعت کمتری باشد، خطرات قابل توجهی دارد، زیرا یک اشتباه ممکن است به سقوط کل سیستم درمانی منجر شود.
بیایید از برخی اعداد به عنوان تصویر استفاده کنیم: در سناریوی خوش بینانه پیش‌بینی شده که تا عید فصح در اسرائیل 100 فرد مبتلا به شکل شدید بیماری کرونا وجود داشته باشد، فاصله بین جایی که الان در آن قرار داریم تا شرایط بحرانی که با کمبود سیستم بهداشتی رو به رو شویم تنها 4-5 روز است. دو برابر شدن تعداد افرادی که به تنفس مصنوعی احتیاج دارند طی همین مدت کم کاملا شدنی است. در هفته‌های اخیر ما شاهد بودیم که زمان دو برابر شدن موارد ابتلا تنها سه روز است، در بعضی از مناطق این سرعت بیشتر هم هست.
بنابراین وضعیت بسیار بی ثبات است. اگر شروع به سهل‌گیری کنیم، اثرات آن به مدت تنها دو هفته وحشتناک خواهد بود. در این شرایط طی تنها دو هفته هر سه روز یک برابر تعداد بیماران در بخش‌های مراقبت‌های ویژه به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد، با این اوصاف تعداد بیماران در بخش‌های مراقبت‌های ویژه به هزاران نفر افزایش خواهد یافت. این تعداد بیش از ظرفیت سیستم خواهد بود. بنابراین، بهتر است قبل از تصمیم گیری برای اجرای استراتژی خروج، تا زمان خطی شدن بیشتر منحنی و حضور تعداد کمتری از بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه صبر کرد. ما هنوز نمی‌دانیم که آیا به این هدف دست پیدا کرده‌ایم یا نه، اما احتمالا بعد از عید پاک به آن شرایط برسیم.
شرط دوم مورد نیاز قبل از شروع این استراتژی، دستیابی به یک ارزیابی هوشمند دقیق و به روز در رابطه با میزان آلودگی در جوامع مختلف است. این پیش شرط استفاده از مداخله سریع در برابر هر بیماران جدید است، کشورهایی که تا امروز موفق به مهار این بیماری شده‌اند نیز دقیقا همین استراتژی را به کار گرفتند.
به منظور تسهیل و نظارت بر اجرای چنین سیاستی، باید یک روند مداوم جمع‌آوری اطلاعات از جمله نظارت مداوم بر علائم خود گزارش دهی و غربالگری مداوم برای افراد آلوده، برقرار شود تا در اسرع وقت میزان شیوع بیماریهای احتمالی شناسایی شود.
در زمینه نظارت مداوم، اسرائیل تلاش منحصر به فردی را در دستور کار قرار داده که اتفاقا هم اکنون نیز بخشی از یک همکاری بین‌المللی است. این طرح در قالب یک پروژه ملی با همکاری وزارت بهداشت، سازمان‌های حفظ سلامت، انستیتوی ویزمن به سرپرستی پروفسور اران سگال و خود من در حال انجام است. بخشی از این طرح فعالیت علمی در این زمینه و راه اندازی رباتیک تشخیص بیماری به رهبری پروفسور کیرا رادینسکی است.
این فرایند با استفاده از پیام کوتاه متمرکز انجام می‌شود و کلالیت بزرگترین اپراتور اسرائیل که 52 درصد از جمعیت را تحت پوشش خود قرار می‌دهد، در این طرح مشارکت می‌کند. مخاطبان پیامی را دریافت می‌کنند در آن از آنها خواسته شده که در مورد یک سری علائم مانند تب یا سرفه و همچنین جزئیات اصلی جغرافیایی و جمعیتی روزانه خود گزارش دهند. داده های تجمعی در نظارت و شناسایی نقاط قرمز جدید و مقابله با آنها در ابتدای امر بسیار کمک خواهد کرد.
به عنوان بخشی از وضع جدید، جمعیت سال‌خورده به عنوان جزایر جداگانه در هر جامعه برای یک دوره طولانی تر باید تحت مراقبت باقی بمانند و نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی آنها به شکل روزانه برآورده شود.
مؤلفه سوم: هنگامی که امکان آزمایش خون به میزان زیاد در دسترس باشد، ما قادر خواهیم بود آزمایشهای گسترده‌ای انجام داده و تعداد فزاینده‌ای از افراد بهبود یافته را شناسایی کنیم. این گروه با محدودیت‌های اندک، می‌توانند نقش مهمی در فعالیت‌های اقتصادی مجدد ایفا کنند. علاوه بر این، افراد مسن که بیمار شدند و بهبود یافتند نیز می وانند به شرایط عادی بازگردند.
استراتژی خروج یک فرایند پویا از آزمون و خطاست
به طور کلی، اولویت با کاهش به موقع محدودیت‌هایی است که به شدت بر اقتصاد تاثیر می‌گذارد. از این رو احتمالاً با توجه به اینكه تاثیر بیماری بر گروه‌های سنی پایین کمتر است، اولویت اصلی بازگرداندن كودكان به مدارس خواهد بود.
اجرای تدریجی یک استراتژی خروج باید با آماده سازی زیرساخت‌ها برای زمستان آینده همراه باشد، چرا که این اپیدمی هم ممکن است موج دوم با قدرت بیشتری به همراه داشته باشد.
ما می خواهیم تعطیلات آینده را در خانه باشیم تا از شیوع مجدد ویروس جلوگیری کنیم. اما اکنون زمان آن رسیده که استراتژی خروج را تدوین کرده و زمینه را برای اجرای آن آماده سازید، زیرا این امر نیازمند ظرفیت سازی و پیش شرط‌هایی است که هنوز برآورده نشده است.
در هر صورت، همه ما باید زندگی را تحت یک روال جدید و پویا شروع کنیم، روالی که به تدریج، طی ماه‌های آینده، به اکثر ما این امکان را می‌دهد تا به سر کار برگردیم و فعالیت‌های اوقات فراغت و زندگی اجتماعی خود را هم از سر بگیریم.
انتهای پیام/
