به گزارش آوای نشاط، به نقل از خبرگزاری فرانسه، چند سازمان غیردولتی روز چهارشنبه شرایط بهداشتی حلبی آبادهای حومه پاریس، پایتخت فرانسه را بدتر از سودان جنوبی توصیف کردند.
سازمان‌های غیر دولتی که تلاش می‌کنند برای جلوگیری از کشتار و به بار آمدن تلفات ناشی از شیوع ویروس کرونا در میان کولی ها، در حلبی آبادهای حومه پاریس، شیر‌های آب نصب کنند، "شرایط بهداشتی این حلبی آباد‌ها و کولی‌ها را بدتر از اوضاع در سودان جنوبی" توصیف کردند.
این سازمان‌های غیر دولتی با اشاره به جامعه کولی‌ها در حلبی آبادهای حومه پاریس اعلام کردند آن‌ها در حال حاضر بیش از هر چیز از گرسنگی رنج می‌برند.
لیویا کواچی (Livia Kovaci)، پیر زنی کولی با چشمانی اشک آلود به زبان رومانیایی می‌گوید "دیگر چیزی برای خوردن نیست. دولت به فکر ما نیست، گذاشته است ما در اینجا بمیریم".
پیش از همه گیری جهانی ویروس کرونا در این حلبی آباد در سن-دنی Saint-Denis (با ضم دال) واقع در شمال پاریس که در آنجا موش‌های مرده در میان زباله‌ها ریخته شده است، نزدیک به ۲۰۰ نفر زندگی می‌کردند. وقتی که ویروس به منطقه پاریس رسید، نیمی از آلونک‌های درست شده از تخته سه لا ناگهان خالی شدند و سیمایی مانند محل اشباح به آن دادند.
گروگ، یکی از ساکنان حدود ۳۰ ساله شرح می‌دهد "آن‌هایی که می‌توانستند به رومانی رفتند. بعد از برقراری قرنطینه ما دیگر پول نداریم".
به گفته مقامات مرکز پلیس ایل-دو-فرانس ۲۰ درصد از ساکنان هفت هزار نفری ۱۲۰ آلونک نشین در طول هفته نخست قرنطینه آنجا را ترک کردند.
کارفرمای گروگ که کارگر ساختمانی است، پرداخت دستمزد به او را متوقف کرده است. ساکنان دیگر که به طور معمول از طریق بازیافت خرده ریز‌های آهن آلات زندگی می‌کنند، دیگر نمی‌توانند از محل سکونت خود خارج شوند. کارگر جوان می‌گوید "اینجا همه بیشتر از گرسنگی می‌ترسند تا ویروس".
اما برای مقامات و سازمان‌های غیر دولتی که تقریبا در همه جای فرانسه کمکی غذایی برقرار کرده اند، بیم اصلی شیوع ویروس و اولویت با نصب شیر‌های آب، توزیع بسته‌های بهداشتی و فراهم کردن امکان معاینه پزشکی جمعیت است.
آدلین گریپون، هماهنگ کننده ماموریت حومه ایل-دو-فرانس برای سازمان "پزشکان جهان" که چند مورد ایزوله را در سایر حومه‌های پاریس شناسایی کرده اند، اعلام کرد " نژاد پرستی و طرد، ساکنان این آلونک نشین‌ها را دستکم برای مدتی حفظ کرده است. وقتی که اینجا موردی از آلودگی پیدا شود، به سرعت شیوع پیدا خواهد کرد. ساکنان این آلونک‌ها از بیماری‌های مزمن زیادی رنج می‌برند و به صورت دسته جمعی در آلونک‌های خود زندگی می‌کنند و دسترسی آن‌ها به آب کم است".
تیری بن حسن، مدیر عملیات سازمان همبستگی بین المللی که به طور معمول در کشور‌های فقیر برای دسترسی به آب آشامیدنی و بهبود رعایت رفتار‌های پیشگیری کننده از ابتلا به ابولا فعالیت می‌کند، گفت "اغلب در این نوع جوامع یک تغییر زمان اپیدمیکی وجود دارد. آن‌ها دیرتر دچار همه گیری می‌شوند، اما همه گیری بسیار شدید است مانند آنچه که در حال حاضر در محل‌های نگهداری سرخپوست‌ها در آمریکا مشاهده می‌کنیم".
وی خاطر نشان کرد "اینجا ما در مکان‌هایی هستیم که پایین‌ترین معیار‌های بشردوستانه، مواردی که در سودان جنوبی یا افغانستان اعمال می‌شود، رعایت نمی‌شوند... فرانسه همه جا امضاء کننده کنوانسیون‌های مدعی حقوق بشر است".
این فعال بشردوست که سازمان وی دو شیر آب در حلبی آباد سن-دنی احداث کرده است، می‌گوید "از این مردم درخواست می‌کنیم که موارد پیشگیرنده از ابتلا به ویروس را رعایت کنند، اما آن‌ها امکانات لازم را برای آن در اختیار ندارند". پیش از این ساکنان این منطقه برای پر کردن دبه‌های خود از آب ۴۵ دقیقه باید پیاده روی می‌کردند.
جمعیت موسوم به سی ان دی ایچ روموروپ (CNDH Romeurope) نیز اعلام کرد پیش از بحران، ۸۰ درصد حلبی آباد‌ها و آلونک نشین‌ها که حدود ۱۹ هزار نفر در فرانسه در آن‌ها زندگی می‌کنند، هیچ گونه دسترسی به آب نداشتند.
*صدا وسیما
انتهای پیام/
