به گزارش آوای نشاط، از همدان، «شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».
تبرک لحظاتمان با شهید عباس هاشمى فرید:
بسم الله الرحمن الرحیم
بارالها شکر گویم تو را که ما را به راه راست هدایت کردى و به ما قدرت شناخت خودت را عطا کردى.
شکر گویم تو را که من را با رفقایی آشنا کردى که همواره یار و یاور من در راه شناخت تو بودند.
شکر گویم که ما را در برهه‌اى از زمان متولد کردى که از فساد دوره پهلوى خبرى نبود و این مایه بسى سعادت است براى من و دیگرانى که در این برهه از زمان متولد شده‌اند.
از آنجایى که بر هر فرد مسلمان واجب است که وصیت‌نامه‌اى بنویسد قلم به دست گرفته و روى دفتر مى‌نگارم که اى امت اسلام همیشه به یاد خداوند بزرگ باشید و یار و یاور امام.
پدر و مادرم اگر خدا توفیق داد که شهید شوم مایه بسى سعادت است و شما همیشه شکرگزار باشید که امانتدار خوبى بوده‌اید و به خاطر شهادت من گریه نکنید و اگر خواستید که گریه کنید به مظلومیت امام حسین(ع) و یارانش گریه کنید و هرگاه به مشکلى برخورد کردید بهترین یاور شما قرآن و یاد خداوند باشد.
همانطور که خداوند می‌فرماید: الا بذکر الله تطمئن القلوب (دلها با یاد خداوند آرام می‌گیرند) باز هم تاکید مى‌کنم یار و یاورمان باشید و دعا به جان امام را فراموش نکنید چون او بود که ما را به راه حق راهنمائى کرد. دیگر صحبتى ندارم که بگویم فقط از خداوند طلب آمرزش مى‌کنم و با التماس از خداوند می‌خواهم خدایا با عدالتت با ما رفتار مکن و از همه مى‌خواهم که اگر از من بدى دیده‌اند حلالم کنند. والسلام
انتهای پیام/
