به گزارش آوای نشاط، آمار منتشر شده از سوی فعالان آموزش های مهارتی یا همان فنی و حرفه ای در کشور حاکی از آن است که ۷۰ درصد این آموزشها توسط بخش خصوصی یعنی آموزشگاه های فنی و حرفه ای ارائه و تنها ۳۰ درصد از کل آموزشهای مهارتی در مراکز دولتی انجام می شود.
زمانی تعداد آموزشگاه های فنی و حرفه ای در کشور به ۱۸ هزار باب بالغ می شد که در شرایط فعلی با کاهش جمعیت دانش آموزان دوره های کار و دانش و فنی و حرفه ای، این تعداد به ۱۲ هزار آموزشگاه کاهش یافته است. آنها در طول سال با مشکلات زیادی روبرو هستند که تعطیلی کرونا و بلاتکلیفی دانش آموزان هم مزید به این مشکلات شده است.
یک عضو هیات مدیره کانون آموزشگاه های آزاد فنی و حرفه ای استان تهران درباره مشکلات آموزشگاه داران فنی و حرفه ای می گوید بسیاری از آنها در دوره قرنطینه کرونا، مجبور به تعطیلی آموزشگاه خود شده اند.
امیر قشقایی، می گوید تاکنون نسبت به برگزاری امتحانات دوره های فنی و حرفه ای که سال گذشته به اتمام رسیده است، تعیین تکلیف صورت نگرفته است.
در ادامه گفتگوی ما با این مدیر آموزشگاه فنی و حرفه ای را می خوانید.
تجربه کرونا برای آموزش فنی و حرفه ای چطور بود؟
در استان تهران ما اولین واحدهایی بودیم که آموزشگاه هایمان بسته شد و آخرین کسانی هستیم که مجوز بازگشایی به ما دادند. واقعیت این است که کرونا باعث وارد شدن آسیب اقتصادی شدیدی به آموزشگاه ها است. فعالیت ۳۰ درصد آموزشگاه های فنی و حرفه ای استان تهران متوقف شد. ۳۰۰ تا ۴۰۰ آموزشگاه در تهران دچار این وضعیت هستند. مدیران و مربیان آنها به مرخصی با پایان نامشخص رفتند یا به طور کلی این کار را رها کردند. در قرنطینه کرونا، با تعطیل شدن این تعداد آموزشگاه، نزدیک به ۱۰۰۰ نفر از مربی و مدیر مسئول گرفته تا منشی و خدمتگزار بیکار شدند.
این تعطیلات برای دانش آموزان چه تبعاتی داشت؟
تقریبا نزدیک به ۴۰ هزار کارآموز فنی و حرفه ای بلاتکلیفند که وضعیت آزمونهای آنها مشخص نیست. اینها کسانی هستند که منتظر دیپلم درسی و تطبیق واحدهای درسی خود و حتی استخدام هستند ولی آزمون اسفندماه آنها لغو شده است و پس از ۴ ماه تکلیف مشخصی ندارند. برخی از آنها دوره آموزشی خود را طی کرده اند ولی به علت عدم آزمون دادن، شهریه کامل خود یا اقساط آن را پرداخت نکرده اند. حدود ۷۰ درصد اینها دانش آموزان رشته کارو دانش و اکثرا بزرگسال هستند و باید واحدهای درسی خود را برای دیپلم گرفتن تطبیق دهند.
چرا مانند آموزش و پرورش، شما به صورت الکترونیک آزمون های پایان ترم را برگزار نکردید؟
سازمان فنی و حرفه ای با برگزاری آزمون موافقت نکرد. ما سه بار طرح برگزاری الکترونیک آزمونها را ارائه کردیم. دو طرح مبنی بر این بود که آزمون به صورت مربی محور، مستقل و توسط آموزشگاه ها برگزار شود یا به صورت یک مرحله ای از کارآموز آزمون بگیریم. با وجود حمایت مدیرکل استان تهران، سازمان مرکزی فنی و حرفه ای از این طرحها حمایت نکرد و تایید نشد.
وضعیت آموزشگاه های فنی و حرفه ای در بقیه استانها به چه صورت است؟
بقیه استانها همین وضعیت را دارند. وضعیت ادامه کار یا آزمون دادن بچه ها در استانهای قرمز به لحاظ کرونا، اصلا مشخص نیست. هر چند از دیروز برنامه ریزی آزمون ها به صورت حضوری در مراکز فنی و حرفه ای دولتی آغاز شده است. یعنی گفته اند کارآموز به صورت حضوری، به مرکز ۵ فنی و حرفه ای در جنوب تهران، حاضر شوند و با استفاده از کامپیوتر مستقر در واحد آزمون سازمان فنی و حرفه ای امتحان بدهند. ولی می گویند نصف ظرفیت را در هر بار دعوت می کنند تا فاصله گذاری اجتماعی رعایت شود.
حمایت های پرداخت وام و سایر تسهیلات توانست از آموزشگاه ها در مقابل آسیبهای اقتصادی کرونا محافظت کند؟
بزرگترین مشکل ما در دوره کرونا این است که وقتی لیست اقشار آسیب دیده را منتشر کردند، ما را از قلم انداختند. ما جزو ۱۳ رشته ای که جزء اقشار آسیب دیده از کرونا بودند، قرار نگرفتیم. ما اعتراض کردیم. گفتند چون شما زیر نظر وزارت کار و تعاون بودید، از قلم افتاده اید. دوباره اطلاعات آموزشگاه های فنی و حرفه ای را گرفتند و نهایتا باز هم گفتند آموزشگاه هایی که دارای لیست بیمه هستند، به آنها وام حمایتی تعلق می گیرد. از ۱۲ هزار آموزشگاه کشوری، تنها ۲ هزار آموزشگاه لیست بیمه یک یا دو نفره دارند. عملا اینجا آموزشگاه ها نتوانستند وام کرونا دریافت کنند.
ظاهرا دوره کرونا برای شما افت و خیز زیادی داشته است؟
بله، بسیار پر افت و خیز بود. ما در دوره کرونا شاهد آن بودیم تعرفه های خدمات سازمان و فنی و حرفه ای ۱۰ برابر شده است. سازمان فنی و حرفه ای برای صدور یک مدرک فنی و حرفه ای از کارآموز تا سال گذشته ۵ هزار تومان می گرفت ولی در دوره کرونا، این مبلغ ۱۰ برابر بیشتر شد و از سال ۹۹ فقط هزینه صدور هر مدرک فنی و حرفه ای به ۵۰ هزار تومان رسید. تعرفه صدور جوازهای فنی و حرفه ای از جمله کارتهای مربیگری و مدیریت، در دوره کرونا از ۲۰ هزار تومان برای یک دوره ۵ ساله، به ۲۰۰ هزار تومان رسیده است. معلوم نیست البته این مبلغ برای ۵ سال است یا یک سال. البته این مبلغ هم موارد اعتراض ما بوده است. چرا به جای این که به ما کمک کنند، هزینه ما و دانش آموزان را زیاد کرده اند؟
برای دانش آموزان، افزایش هزینه صدور گواهی چقدر موثر است؟
بگذارید عینا این موضوع را شرح دهم. مثلا یک هنرآموز که دوره دیپلم رشته گردشگری را می گذراند، حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان باید به آموزشگاه شهریه بدهد و کلاسها را طی کند. اگر این دانش آموز بخواهد آزمون بدهد و حتی یک بار تجدید شود، باید ۲ میلیون تومان یعنی بیشتر از شهریه، به فنی و حرفه ای پول بابت صدور گواهی های مختلفی که دوره اش را طی کرده است، بدهد. جالب اینجاست هیچ سند و مدرکی به دانش آموز و آموزشگاه نمی دهند و همه چیز الکترونیک است. یعنی یک فیش در اختیار ما یا دانش آموز قرار نمی گیرد. با این وضعیت، دانش آموزان تحت فشار زیادی قرار می گیرند و معلوم نیست چرا باید این وجوه از آنها دریافت شود که اصلا عادلانه و معقول نیست.
انتهای پیام/
