«آوای نشاط»، طبق فرموده رهبر معظم انقلاب، امروزه فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست؛ مجاهدت و ایثارگری‌های پرشمار شهدا و ایثارگران ایران اسلامی در طول سال‌های پرشور و حماسه هشت سال دفاع مقدس، بر هیچ انسان قدرشناسی پوشیده نیست؛ موج جان‌فشانی‌ها و از خودگذشتگی‌های رزمندگان مجاهد ما در دوران جنگ تحمیلی هشت ساله به قدری غرورانگیز و افتخارآمیز است که تا همیشه می‌توان به ذکر یاد و خاطرات آن پرداخت؛ در این میان، نکته حائز اهمیت این است که همگان در هر جایگاه و منصبی که حضور دارند، خود را منت‌دار خون پاک شهدا و تلاش‌های مجاهدانه ایثارگران این مرز و بوم بدانند و با اتخاذ تدابیر و تمهیدات مقتضی، زمینه لازم را برای تجلیل درخور و شایسته از خدمات و زحمات خالصانه رزمندگان سال‌های دفاع مقدس میسر کنند.
یکی از تازه‌ترین اقداماتی که با هدف تجلیل از حماسه‌آفرینی‌های شهدا و ایثارگران جنگ تحمیلی هشت ساله در دست انجام قرار گرفته است، برگزاری مسابقه طراحی لوح و بنای یادبود شهدا و ایثارگران؛ به ویژه شهدای راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران است که به همت راه‌آهن در دست برگزاری است.
برای بررسی نقش و اهمیت برگزاری این رویداد و رویدادهای هنری از این دست که به‌منظور زنده نگه‌داشتن یاد و نام شهدا و ایثارگران و تجلیل از مقام رفیعشان برپا می‌شوند، به سراغ فرزین محدث بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون رفتیم و با او به گفت‌وگو نشستیم.
محدث، تاریخ هر کشور را هویت آن ملت دانست که باید همواره به آن پرداخت تا از خاطره ملت پاک نشود و در این خصوص گت: تاریخ را تنها نباید محدود به یک برهه خاص کرد؛ بلکه این سیر از گذشته‌های دور شروع شده و تاکنون ادامه داشته است. بخشی از تاریخ ما را دوران دفاع مقدس که 8 سال طول کشید، تشکیل می‌دهد که به زعم بنده تاریخ حماسی کشور است. همدلی مردم، مقاومت و ایثار فرزندان این مرز و بوم و با هم بودن در شرایط سخت اقتصادی تنها گوشه‌ای از تاریخ آن سال‌های کشور است که باید حفظ شود.
وی ادامه داد: هر چه از آن سال‌ها فاصله گرفتیم، رنگ ایثار و توجه به مباحث عقیدتی، کم‌رنگ‌تر شد و انگار آدم‌ها از جنس دیگری شدند؛ بدون شک اگر امروز این شهیدان در بین ما بودند شاهد این اختلاس‌ها و نابسامانی‌های سیاسی و اقتصادی نبودیم و ارزش‌هایی که در آن زمان در میان مردم وجود داشت و باعث انجام کارهای بزرگی شد را همچنان شاهد بودیم.
بازیگر فیلم «ما همه با هم هستیم»، برگزاری برنامه‌های هنری و جشنواره‌هایی با محوریت تولید آثاری متناسب با مضمون دفاع مقدس را اقدامی مفید خواند و یادآور شد: نفس این کار خیلی خوب است که به بخش مهمی از تاریخ کشورمان اهمیت دهیم اما باید در نظر داشت که اغراق در آن و یا نمایش موضوعاتی که خیلی با آن فضا تناسب ندارد نه‌تنها اثر مثبتی در ذهن مخاطب باقی نمی‌گذارد بلکه می‌تواند تصویر غلطی را هم بر جای بگذارد.
محدث ادامه داد: در دهه‌های قبل در برخی فیلم‌ها می‌دیدیم که تصویر یک رزمنده را چنان آرمانی نمایش می‌دادند که به تنهایی در نبرد با دشمن، بسیاری از آنها را می‌کشت؛ موضوعی که در عمل با واقعیت‌های جنگ فاصله داشت و به نظرم پرداخت قصه در سال 1399 با این رویکرد آن‌چنان که باید در مخاطب تأثیر نمی‌گذارد؛ باید رویکرد نمایش قصه‌های دفاع مقدس تغییر پیدا کند.
این مدرس تئاتر ورود سازمان‌ها و نهادهای دولتی به حوزه برگزاری جشنواره‌های هنری را نیازمند کار مستمر و حساب شده خواند و بیان کرد: اینکه یک سال جشنواره‌ای برگزار شود و در سال‌های بعد خبری از آن نباشد کار اشتباهی است؛ اکنون که راه‌آهن قدم در راه برگزاری مسابقه‌ای در حوزه هنرهای تجسمی و با موضوع ایثار و شهادت گذاشته است، در گام اول کار خوبی را شروع کرده است اما باید ببینیم که برگزارکنندگان چه اهداف بزرگی را به‌عنوان خروجی این رویداد هنری متصور هستند؛ این که با برگزاری یک رویداد هنری تنها به دنبال شعار دادن باشیم راه به جایی نمی‌برد؛ بلکه باید شاهد رشد هنرمندانی که از دل این رویداد بیرون می‌آیند یا نمایش آثار برتر آن در سطح جامعه باشیم.
وی ادامه داد: هنرمندی که می‌خواهد در جشنواره‌های هنری این‌چنینی شرکت و اثری هنری را تولید کند باید به عمق قصه دفاع مقدس پی ببرد و ارزش‌هایی که در میان شهیدان و ایثارگران موج می‌زد را به درستی درک کند؛ بی‌شک بپس از حصول این شناخت، اثری که خلق می‌شود به مراتب تاثیر بیشتری را بر مخاطب می‌گذارد.
محدث در پاسخ به این پرسش که از میان شهیدان دفاع مقدس نقش چه کسی بیش از همه بر او تأثیر داشته و دوست دارد تصویر کدام یک از شهدا را در فضای عمومی شهر ببیند، اظهار داشت: شهیدان همت، باکری‌ها، حسن باقری، احمد متوسلیان، صیاد شیرازی، جهان‌آرا، نامجو و خیلی از شهدای گمنام ما، شهیدانی هستند که برای من جایگاه مقدسی دارند و دوست دارم که در نقش آنها بازی کنم.
وی تصریح کرد: اگر شهدا نبودند، اکنون به راحتی از آن شرایط خاص گذر نمی‌کردیم؛ آنها مراحل عشق زمینی، ملی و الهی را طی کردند و اگر با شنیدن قصه زندگی‌شان منقلب می‌شویم، به‌دلیل همین شهود درونی است که به آن رسیدند؛ بی‌شک زنده کنگه داشتن نام و یاد آنها در قالب بنا و مجسمه کمترین کار ممکنی است که می‌توانیم برایشان انجام دهیم و بدین ترتیب؛ یاد و خاطره آنها را در جامعه زنده نگه داریم.
انتهای پیام/
