آوای نشاط، در میان ستم‌هایی که در روزگار دنیای متمدن بر مسلمانان تحمیل می‌شود بدون شک قصه پرغُصه مردم روهینگیا حکایت پر سوز گدازی است؛ حکایتی که به دلیل محروم بودن این افراد از رسانه‌های جمعی و جلوگیری حاکمان میانمار از دسترسی خبرنگاران به ایالت راخین نمود چندانی در رسانه‌های جهان پیدا نمی‌کند و به همین دلیل افراد زیادی از وضعیت حاکم بر مسلمانان روهینگیا مطلع نیستند.
در این میان کشورهای منادی دموکراسی و حقوق بشر نیز چون پرداختن به موضع مسلمانان روهینگیا منفعتی برای آنها به دنبال ندارد سعی می‌کنند که چندان وارد این ماجرا نشوند اما با این وجود در سال‌های اخیر فرار تعدادی از مسلمانان روهینگیا از میانمار و رسیدن آنها به کشورهای بنگلادش و اندونزی توانسته تا حدودی حقیقت موجود در ایالت راخین میانمار را بازگو کند.
در همین رابطه صبح امروز دوشنبه ۳۰۰ نفر از مسلمانان روهینگیا که مجبور به فرار از خانه و کاشانه خود به دلیل ظلم و ستم‌هایی ارتش و بودائیان میانمار شده‌اند پس از ۶ ماه سرگردانی در دریا وارد اندونزی شدند. در میان این ۳۰۰ نفر، ۱۸۱ زن و ۱۴ کودک دیده می‌شوند.
در اواخر ماه ژوئن نیز ماهیگیران اندونزیایی، ۱۰۰ پناهجوی روهینگیایی را از دریا نجات داده بودند. بر همین اساس آوارگی مسلمانان روهینگیا که سازمان ملل آنها را ستم دیده‌ترین مردم جهان توصیف کرده کماکان ادامه دار است.
این وضعیت در حالی است که در تاریخ ۴ شهریور مسلمانان روهینگیایی حاضر در کمپ آوارگان بنگلادش، تظاهرات آرامی را در سومین سالگرد کشتار هم کیشان خود به دست بومیان و بودائیان میانمار برگزار کردند.
سه سال قبل و در دور جدید خشونت‌های بودائیان میانمار علیه مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین، تعداد زیادی از مسلمانان کشته شده و بسیاری از آنها به صورت پیاده راهی کشور بنگلادش شدند.
هم اکنون بیش از یک میلیون نفر از مسلمانان روهینگیا در کمپ آوارگانی که در شمال کشور بنگلادش قرار دارد زندگی می‌کنند و بدین ترتیب این مکان تبدیل به بزرگترین کمپ آوارگان جهان شده است.
در تیرماه سال جاری نیز رویترز در گزارشی اعلام کرده بود که هزاران نفر از مسلمانان روهینگیا در ایالت راخین واقع در غرب میانمار به دلیل تصمیم ارتش برای انجام عملیات پاکسازی، اقدام به تخلیه منازل خود کرده‌اند.
در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ نیز عملیات ارتش میانمار در مناطق مسلمان نشین راخین موجب آوارگی هزاران مسلمان شده بود.
بر همین اساس سازمان عفو بین‌الملل با اعلام اینکه بمباران ایالت راخین از سوی ارتش میانمار منجر به کشته شدن افراد غیر مسلح از جمله کودکان و زنان شده و این اقدام جزء جنایات جنگی محسوب می‌شود، خواستار آن شده بود که شورای امنیت سازمان ملل باید درباره آن تحقیق کند.
این وضعیت در حالی است که «کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهجویان» (UNHCR) و «برنامه توسعه سازمان ملل» (UNDP) ۱۷ مرداد ماه سال گذشته در بیانیه مشترکی اعلام کرده بودند که خواستار دسترسی کامل به ایالت راخین (در شمال غربی میانمار و محل سکونت اقلیت مسلمان روهینگیا در این کشور)، بوده و نیز منتظرند تا کارکنان بین المللی بتوانند در شهر «منگدو» (Maungdaw) در این استان مستقر شوند.
لازم به ذکر است، در ۱۴ ژوئن سال گذشته میلادی، سازمان ملل با میانمار توافقی را به امضا رساند که بر اساس آن صدها هزار روهینگیائی آواره در بنگلادش اجازه همراه با انتخاب به میانمار یعنی زادگاه خود را داشته باشند.
گفتنی است اقلیت مسلمان روهینگیا که ساکن استان «راخین» در شمال غرب میانمار هستند؛ ۵ سال گذشته را با ظلم دولت این کشور سپری کرده و مکرر از جانب بودائیان کشورشان مورد تهاجم، قتل و تجاوز قرار گرفته‌اند.
نحوه برخورد دولت میانمار با مسلمانان روهینگیا که اغلب مورد شکنجه، قتل و آزار جنسی قرار می‌گیرند به بزرگترین چالش آنگ سان سوچی رهبر ملی این کشور تبدیل شده که برنده جایزه صلح نوبل نیز بوده است!
انتهای پیام/
