"آوای نشاط"، بهمن ماه ۱۴۰۰ است و تقریباً چهار سال از وعده شفافیت آرا که توسط یکی از نمایندگان مجلس مطرح شد، می گذرد با نگاهی به پروسه پر پیچ و خم طرح پرهیاهوی شفافیت آراء متوجه می شویم که این طرح ۱۴ شهریور ماه سال ۹۷ برای نخستین بار در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی به رای گذاشته شده و تنها ۵۹ رای را کسب کرد و محکوم به رد شدن، شد آن هم در شرایطی که بیشتر نمایندگان مجلس در رسانه ها به حمایت از آن پرداخته و خود را مدافع شفافیت معرفی کرده بودند.
البته این ناکامی پایان طرح مبهم شفافیت نبود چرا که شورای ائتلاف نیروهای انقلاب تهران از تصویب طرح شفافیت به عنوان نردبانی برای رسیدن به صندلی های سبز استفاده کرد و پس از راهیابی به مجلس خود را ملزم به تصویب آن دانست اما اینبار نیز کلیات آن در صحن علنی مجلس رد و برای بررسی بیشتر به کمیسیون آئین‌نامه داخلی مجلس ارجاع شد تا با گنجاندن پیشنهادات جدید نمایندگان در آن طرح کامل و پخته تری به صحن مجلس بازگردد .
این طرح تاکنون دوبار به صحن آمده است؛ در نسخه اول دامنه شفافیت خیلی بازتر و وسیع‌تر بود و شفافیت بیشتری مدنظر بود. مخالفان با حضور در کمیسیون و طرح دغدغه‌های خود باعث محدودیت آن شدند لذا نسخه‌ای که اکنون در نوبت طرح در صحن قرار دارد به شفافیت طرح اولی نیست.
نامه نگاری نمایندگان مجلس برای تعیین تکلیف طرح شفافیت
نمایندگان موافق این طرح به استناد مواد ۱۱۹ و ۱۲۰ آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، خواهان رأی گیری درباره طرح شفافیت آرای نمایندگان و خواستار رأی شفاف و علنی هستند و می‌گویند کافی است آرای اخذشده توسط دستگاه الکترونیکی با فناوری اطلاعات به نام افراد معین اعلام شود یا اینکه با تدبیر ریاست مجلس رأی گیری با قیام و قعود در منظر مردم انجام شود.
بلاتکلیف بودن این طرح باعث اعتراض برخی از منتخبان ملت شد و آنها نیز طی نامه ای به رئیس مجلس، خواستار تعیین تکلیف این طرح شدند؛ محمدباقر قالیباف نیز در نطقی بر تسریع در روند تصویب علنی طرح شفافیت آرای نمایندگان تاکید کرد اما شواهد حکایت از این دارد که طرح شفافیت در این مجلس نیز به انزوا رفته و به سرانجام نمی رسد زیرا طبق قانون اگر طرح شفافیت یک بار دیگر به صحن بیاید و رأی نیاورد، از دستور کار خارج شده و هیئت رئیسه باید در این خصوص پاسخگو باشد.
انتهای پیام/
