آوای نشاط ـ انسیه خزعلی در مراسم اختتامیه جشنواره زوج‌های کارکنان ارتش جمهوری اسلامی ایران که در تالار قدس حرم مطهر رضوی برگزار شد، بیان کرد: امید است این پیوند مبارکی که در کنار مرقد امام رضا (ع) رقم زده‌اید، پایدار، دائم و با خیرات و برکات همراه باشد.
معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور اظهار کرد: آنچه امروز شاهد هستیم، کمرنگ شدن خانواده است. در این چند سال به جای خانواده و مادر فضای مجازی تربیت‌کننده شده است. این نه به آن معناست که مادر در خانه نبوده است؛ چرا بوده، اما تربیت به فضای مجازی سپرده شد و آنچه فرزند دریافت می‌کرد، به جای پدر و مادر از بیگانه بود و دیگران او را جهت‌دهی می‌کردند و هویت او را تحت تاثیر قرار می‌دادند و او را به پوچی و به نیستی کشاندند. دیگران به او توصیه کردند که در لحظه زندگی کن و این خوشی ناپایدار را به آینده‌نگری، کمال و... ترجیح بده و او را به خواسته‌های کوچک و زودگذر و آنی مشغول کردند چرا که نقش والدین به ویژه مادر که محور محبت و تربیت است، کمرنگ شد.
معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور افزود: خداوند جایگاه خود را به زن سپرده و او را مربی و محور تربیت و پرورش قرار داده است که امیدواریم این نعمت به جای خود بازگردد.
خزعلی اظهار کرد: شما خانواده‌های کارکنان ارتش وظیفه دارید که این دژ محکم را حفظ کنید؛ همانطور که مرزهای ارزشی، فکری و عقیدتی را حفظ کردید. مساله عفاف و حجاب و حریم‌ها تنها مختص بانوان نیست و در قرآن به حفظ حریم بین زن و مرد و عفاف بسیار تاکید شده است.
معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه بسیاری از حریم‌ها از مرزهای مجازی وارد خانواده‌ها می‌شود، گفت: بسیاری از گسست پیوندها و طلاق‌ها از فضای مجازی و ارتباطات بی‌قید و بند نشات گرفته است. این‌ها مسائلی است که با همت بیشتر به صورت ویژه باید به آن پرداخته شود.
خزعلی تصریح کرد: دولت در راستای تشکیل تحکیم خانواده از جمله تسهیلات ازدواج، مسکن و سایر هزینه‌ها اقدام کرده، اما همه مسائل زوجین اقتصادی نیست بلکه بخش عمده‌ای از این نیازها به مباحث فرهنگی و کسب مهارت بستگی دارد.
وی با بیان اینکه بیشتر طلاق‌ها در چهار سال اول زندگی اتفاق می‌افتد، اظهار کرد: لزوم مشاوره زوجین در سال‌های اولیه زندگی از برنامه‌های جدی است. همچنین موضوع جمعیت از دیگر مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد، چون یکی از چالش‌هایی که با آن مواجه هستیم، پیری جمعیت است و از دست دادن بزرگترین سرمایه نیروی انسانی قابل مقایسه با هیچ سرمایه‌ای نیست.
انتهای پیام/
