|
آوای نشاط: امین صبحی روزنامه نگار و کارشناس مسائل سیاسی نوشت: علیرغم اینکه نمی توان وجود برخی التهابات و دوقطبی های موجود در جامعه را انکار کرد اما نباید از این واقعیت هم غافل بود که نان برخی از افراد و جریان ها در التهاب آفرینی و دامن زدن به دو قطبی هاست این دسته از افراد در داخل و خارج کشور حضور دارند و نمی توان آنها را وابسته به یک حزب و جریان مشخص دانست، رویکردشان را بر این اساس قرار داده اند که به کوچکترین مشکلات و نقیصه ها ضریب داده و با بزرگنمایی آنها افراد جامعه را متوجه وجود آن اختلال می کنند و همزمان از دیدن نقاط امیدافرین و موفقیت های ملی عاجز هستند و چشم روی آن می بندند.
سانسور یا انتشار اخبار منحرف کننده از دستاوردهای اخیر در حوزه های مختلف که به حق در نوع خودش بی نظیر است یکی از ابعاد آشکار ایجاد التهاب و ممانعت از امیدآفرینی در جامعه است که روزنامه های زنجیره ای تبحر خاصی در انجام آن دارند و با تکنیک های مختلف رسانه ای و روانی درصدد اجرای آن هستند. فکر کنید روزی قدم زدن وزیر امور خارجه کشورمان با همتای آمریکائیش به عنوان یک دستاورد از سوی رسانه های این ارگان سیاسی به افکار عمومی غالب می شد و آنها از تمهیدات و برنامه های ویژه دولت منتخبشان برای کاهش مشکلات و حل نابسامانی های اقتصادی خبر می دادند اما در عمل دولت انجام وظایفش در عرصه های مختلف را به چراغ سبز آمریکا و دولت های دست نشانده اروپایی، واگذار و حتی واردات واکسن برای نجات جان هموطنانمان را به برجام و اف ای تی اف وابسته کرده بود.
حالا همین رسانه ها با کوچک شمردن اتفاقاتی نظیر عضویت ایران در پیمان های بین المللی و تحرکات دیپلماتیک در آزادسازی اموال بلوکه شده اقدام به تغافل کرده اند و حتی از انتشار برخی از اخبار که منجر به افزایش امیدافرینی در کشور می شود، امتناع کرده و بدون اینکه نگاهی به اقدامات و عملکرد خود در سال های اخیر داشته باشند در نشست خبری رئیس جمهور می پرسند دیوار کشیده اید یا پل ساخته اید؟
خبر افتتاح فاز 11 پارس جنوبی یکی از اخباری بود که در رسانه ای اصلاح طلب سانسور شد؛ ایرانی ترین پروژه ای که توسط متخصصان ایرانی و در اوج تحریم ها به بهره برداری رسید و دوباره به ملت ایران یاداوری کرد که ما می توانیم با اتکا به سرمایه های ملی خویش گام های بلند پیشرفت و خودکفایی را برداریم حتما دوستان اصلاح طلب و فعالان رسانه ای این حوزه یادشان هست که دولت تدبیر و امید این پروژه عظیم گازی را به توتال واگذار کرد و متخصصان این شرکت بعد از عقد قرارداد و دریافت اطلاعات فنی ایران را ترک کردند و برای چندمین بار نشانمان دادند که اعتماد به آمریکا و غرب سراب است حقیقتی که نمونه عملیاتی آن در تجارب تاریخی رخدادهای مختلف ملی و بین المللی مشهود است.
فاز 11 پارس جنوبی در حالی آغاز به کار کرد که 20 سال معطل کشورهای اروپایی و چینی بود اما متخصصان کشورمان در مدت 20 ماه موفق شدند این کار زمین مانده را به ثمر برسانند و اقتدار فنی و صنعتی کشور را به رخ جهانیان بکشند.
نکته عجیب تر از اقدام رسانه ها در نادیده کرفتن این توفیق ملی، واکنش حسن روحانی رئیس جمهور سابق ایران ـ که در دوران مسئولیتش بیشتر در کاخ ریاست جمهوری بود و اتفاقات مهم کشور را با تاخیر می شنید ـ است وی پس از افتتاح این پروژه در توئیتر اقدام به پاسخگویی در خصوص عملکردش کرده و روز گذشته دوباره نشستی را با برخی از اعضای خود ترتیب داد و در سخنانی حیرت انگیز، پیش بینی انتخاباتی غیررقابتی را مطرح و مجددا اعلام کرده که تاخیر در احیای برجام خسارات غیرقابل جبرانی را به کشور وارد کرد گو اینکه جمهوری اسلامی از برجام خارج شده و بدعهدی کرده است.
این واکنش در حالی صورت می گیرد که رئیس دولت تدبیر و امید نخستین کسی است که باید پاسخگوی خسارات وارده به کشور باشد چرا که در دوره 8 ساله مسئولیتش همه امورات داخلی را به برجام و لبخند آمریکا گره زد و شرایطی را فراهم کرد که رقبای ما در حوزه نفت و گاز فرصت پیش آمده را مغتنم شمرده و گوی سبقت را از ما بربایند مساله ای که در حوزه های دیگر نیز مشهود بود اما تاکنون هیچ مقام مسئولی در خصوص ترک فعل های روحانی اقدام نکرده و ایشان همچنان با یاس آفرینی، تلاشها و پیگیری های شبانهروزی متخصصان، پیمانکاران، کارگران و مسئولان دولت را نادیده می گیرند.
اما دولت و ارگان رسانه ای آن نیز راه دشواری را در این مقطع دارند چرا که باید با تمهیدات عاجل، دستورالعملی را برای انتشار اخبار و گزارش های مرتبط با دستاوردها و توفیقات دولت سیزدهم تدوین کنند تا این ذهنیت را در افکار عمومی ایجاد نکند که قرار است معجزه ای شده و همه مشکلات به چشم هم زدنی مرتفع شوند بلکه واقعیت امر را منعکس کنند که بار نشستن فعالیت های دولت در حوزه داخلی و خارجی نیازمند زمان و هماهنگی های مختلف است و انشالله اثرات آنها در معیشت مردم و اقتصاد کشور جاری می شود.