به گزارش آوای نشاط، ماشالله روقی (مدیرعامل تعاونی لنجداران بندر لنگه)در توضیح دلیل روی‌آوردن مردم بندر لنگه به صیادی و ملوانی، گفت: در فقدان کشاورزی و صنعت، مردم ناگزیر از روی آوردن به صیادی و ملوانی هستند. در واقع، این شرایط موجب شده که شغل اصلی مردم بندر لنگه، صیادی و ملوانی باشد.
عدم تکریم مرزبانان بی‌جیره و مواجب کشور
وی با تاکید بر این نکته که ما مرزنشینان، مرزبانان بی‌جیره و مواجب کشور هستیم، افزود: متاسفانه به این حجم تلاش و فداکاری هیچ بهایی داده نمی‌شود.
وی در توضیح میزان سهمیه دریافتی ته‌لنجی در استان هرمزگان، گفت: لنجداران استان‌های خوزستان و بوشهر می‌توانند کل حجم لنج را برای کالای ته‌لنجی بار بزنند. اما این مساله برای لنجداران و ملوانان استان هرمزگان بسیار محدود است؛ قبلا این سهمیه به اندازه یک فرغون بود. اکنون به اندازه یک وانت نیسان سایپا شده است.
مدیرعامل تعاونی لنجداران بندر لنگه با بیان اینکه سهمیه ته‌لنجی، قاچاق نیست، ادامه داد: متاسفانه عده‌ای تنگ‌نظر به این میزان کالا عنوان کالای قاچاق را می‌دهند. قاچاق جای دیگری است. به‌قول مقام معظم رهبری؛ قاچاقچی آن کولبر نیست. کالای ملوانی ما نیز حکم همین کالای کولبران را دارد. نهایتا سه کیسه برنج، یک کیسه شکر، چند حلب روغن و چند خرده کالای دیگر است. در حالی که، کالای قاچاق یک مقوله دیگر است. پایتخت‌نشینانی، کالاهای قاچاق را بار تعداد زیادی کانتینر می‌کنند و آنها را به راحتی به داخل کشور ارسال می‌کنند. کسی هم نیست جلوی آنها را بگیرد.
اگر مسئولان کاری برای معیشت نکنند بعید نیست دست نیازشان به‌سوی بیگانگان دراز شود
وی گفت: مردم از لحاظ معیشتی در شرایط بسیار بدی هستند. نباید کاری کرد که مردم دست نیاز به‌سوی بیگانگان دراز کنند. اکنون ارز و در واقع، سرمایه‌های مادی کشور به آن سو می‌رود.
روقی درباره اصلاحیه آیین‌نامه ورود کالا توسط ملوانان شناورهای دریایی سنتی (لنج تجاری) و ساماندهی و نوسازی آنها که در اواسط خرداد سال جاری به امضای اسحاق جهانگیری (معاون اول رییس جمهوری) رسید و از لحاظ سهمیه پایینی که برای کالای ته‌لنجی (15 میلیون تومان) در آن لحاظ شده بود مورد اعتراض لنجداران و ملوانان بوشهر و خوزستان قرار گرفته بود، تصریح کرد: با توجه به سهمیه پایینی که سال‌هاست برای آوردن ته‌لنجی برای لنجداران و ملوانان هرمزگان منظور شده، تاثیر این مساله بر اقتصاد این منطقه به بدی اقتصاد بوشهر و خوزستان نیست.
به اسم ملوان و کالای ملوانی، تریلی، تریلی قاچاق سوخت انجام می‌دهند
وی اظهار داشت: قاچاق سوخت نه از مبادی ملوانی، بلکه از مسیرهای دیگری صورت می‌گیرد. قاچاق سوخت تریلی، تریلی انجام می‌شود. اما به اسم ملوان و کالای ملوانی تمام می‌شود. دولت در این زمینه به جای گرفتن تصمیمات اشتباه، بهتر است با چندنفر آشنا به امور ملوانی مشورت کند. برای مثال، در زمینه تعیین سهمیه سوخت بهتر است براساس منطقه تصمیم‌گیری شود. کسانی که به خاک کویت (مثلا بنادر آبادان و خرمشهر) نزدیک هستند برای فاصله رفت‌و‌آمد تا آنجا سوخت به قیمت داخلی را دریافت کنند. بنادر استان بوشهر به بحرین و قطر نزدیک هستند. در استان هرمزگان به دوبی و ابوظبی نزدیک هستند. این شکل از سهمیه‌بندی موجب می‌شود نه دولت و نه مردم، ضرر نکنند.
خشکی لنگ ملوانان؛ نشان‌دهنده روزگار ناخوش آنها
روقی سپس به انتقاد از تصورات غلط افراد ناآشنا با شرایط ملوانان پرداخت و گفت: بعضی‌ها فکر می‌کنند ملوانان افرادی شیک‌پوش با ردایی سفید هستند که با کفش‌های واکس‌زده قدم بر لنج می‌گذارند. اما در واقعیت لنجداران –که ما آنها را جاشو می‌نامیم- در شرایطی بسیار سخت کار و تلاش می‌کنند. جاشوان ما نه شلوار سپید، بلکه لنگ به خود می‌بندند. تا زمانی که لنگ آنها خیس باشد، روزگارشان می‌چرخد. لنگ که خشک شد، یعنی چرخ روزی و روزگارشان از حرکت ایستاده است. اکنون روزگار خشکی لنگ جاشو است. ندارد که بخورد.
عدم طبقه‌بندی ملوانی به‌عنوان شغل سخت و پرخطر
این جاشوی اهل بندر لنگه در توضیح وضعیت کار ملوانان، گفت: کار ملوانی به‌رغم مخاطرات و سختی‌ای که دارد، جزو مشاغل سخت و پرخطر محسوب نمی‌شود. ملوانان بیمه بیکاری و از کار افتادگی دریافت نمی‌کنند. این کمبودها و بی‌توجهی‌ها به این علت است که کار دقیق و کارشناسی در زمینه شناسایی مسائل و مشکلات کار ملوانان و لنجداران نشده است. مسئولان در تهران بدون درک از شرایط واقعی آنها، برای‌شان تصمیم می‌گیرند.
روقی تصریح کرد: در قیاس با صیادان، ملوانان وضعیت بغرنج‌تری دارند. لنجداران هیچ پشتیبانی ندارند. اما صیاد وضعیت بهتری دارد چراکه میگو و ماهی دارد و آنها را صید کرده، به فروش می‌رساند. ولی لنج تجاری پشتیبانی ندارد و به سختی می‌تواند درآمدزایی کند. نه بیمه تامین اجتماعی، نه از کار افتادگی و نه بیکاری دارد.
وی در توضیح وضعیت بازار بندر لنگه تاکید کرد: بازار اینجا رونقی ندارد. مگر کسی بیاید و جنسی بیاورد.
قانون غیرشفاف، ایجاد شائبه قاچاق سوخت می‌کند
مدیرعامل تعاونی لنجداران بندر لنگه در پایان، در رابطه با چگونگی ایجاد شائبه سوخت از سوی لنجداران، گفت: به لنج سوخت به اندازه یک‌ماه می‌دهند. وی به دریا می‌رود و وقتی برمی‌گردد اگر هنوز سوخت اضافه داشت او را توبیخ می‌کنند که این سوخت اضافه را از کجا آورده است. بنابراین وی ناگزیر از فروش اضافه سوخت خود در دریا است. چنین مواردی است که شائبه قاچاق سوخت را ایجاد می‌کند. متاسفانه قانون در این زمینه شفاف نیست.
