تولیدکننده کفشی که پابرهنه ماند
جوان است و تا همین چند ماه پیش یکی از بزرگ‌ترین تولید کنندگان کفش استان مرکزی بود، اما مدتی است حال ناخوش بازار خودش را پابرهنه کرده است. به گزارش آوای نشاط، 12 سال پیش کارش را با فروش کفش در سه مغازه در خیابان‌‌‌های اصلی شهر اراک آغاز کرد، به کارش عشق می‌ورزید و عاشق کار و تولید بود.
در کوتاه‌ترین زمان توانست مشتریان خوبی جذب کرده و بازار کفش اراک را تا حدودی در اختیار بگیرد، عشق به تولید کافی بود تا جرقه‌های راه‌اندازی کارگاه تولیدی کفش در ذهنش زده شود، عزمش را جزم کرد و برای تولید روانه تهران شد.
سال 88 بود که ابوالفضل قاسمی با اندک سرمایه‌ای که داشت کارگاه کوچک تولیدی خود را در تهران راه‌اندازی کرد تا بتواند محصولات تولیدی خود را در بازار اراک و تهران به فروش برساند.
این تولیدکننده کفش به خبرنگار فارس در اراک می‌گوید: سه مغازه شهر اراک را به فروشنده‌هایم واگذار کردم و تعدادی از کارگران را برای آموزش و تولید با خود به شهر تهران بردم.
قاسمی می‌افزاید: سال اول را با تولید روزانه 30 جفت کفش آغاز کردم، قیمت مناسب و کیفیت بی‌نظیر کفش‌های تولیدی موجب شد مشتریان زیادی جذب کنم به طوری که بعد از گذشت یک سال میزان تولید از 30 جفت در روز به 400 جفت و تعداد کارگران از 10 نفر به 30 نفر افزایش دادم.
وی بیان می‌کند: با رونق گرفتن بازار توانستم تعداد مغازه‌های اراک را به 6 مغازه افزایش داده و علاوه بر تهران، سهم خوبی در بازار کفش شهرهایی چون ایلام، مشهد، بندرعباس، دورود، بجنورد، شمال و چند شهر دیگر به دست آوردم.
این تولید کننده می‌گوید: صفر تا صد کفش‌های تولیدی کاملا ایرانی بود و مواد اولیه آن از باغ سپهسالار تهران تامین می‌کردم، تا جایی که امکان داشت هزینه‌های تولید را کاهش می‌دادم تا با قیمت کمتری به فروش برسانم و مشتریان خود را حفظ کنم.
قاسمی می‌گوید: در یکی دو سال اخیر با ظهور برخی مشکلات اقتصادی کشور، بازار کفش هم دچار نوسان شد و مشکلات اقتصادی پای خود را در کفش‌ها هم باز کرد و کم کم خریداران با مشکل تامین نقدینگی مواجه شده و چک‌هایشان یکی پس از دیگری برگشت می‌خورد که این مسئله ما را در خرید مواد اولیه و تامین هزینه‌ها با مشکل مواجه کرد.
وی بیان می‌کند: در سال گذشته به دلیل کمبود نقدینگی و هزینه‌های سنگین اجاره کارگاه مجبور به تعطیلی کارگاه شدم، مدتی در اراک تولید را راه‌اندازی کردم اما در اراک هم به دلیل رکود اقتصادی و کم شدن توان خرید مشتریان درآمدها پاسخگوی هزینه‌ها و طلب‌کاران نبود، به همین خاطر مدتی را با قرض گرفتن از دوستان و آشنایان سپری کردم تا تولید متوقف و کارگران بیکار نشوند، اما با اینکه سود را به 7 درصد کاهش داده بودم و تولیدات همچنان کیفیت خود را حفظ کرده بود، مشتری روز به روز کم و کمتر و بعد از مدتی تولید در اراک هم متوقف شد.
این تولیدکننده می‌گوید: دی ماه سال گذشته اعلام ورشکستگی کردم و اتحادیه تولیدکنندگان کفش را در جریان گذاشتم، برای تولید دوباره درخواست وام کردم، به اتحادیه، اتاق اصناف و صنعت و معدن نامه زدم اما همه آب پاکی را بر دستانم پاشیده و در جواب نامه نگاری‌‌‌ها گفتند از وام و تسهیلات خبری نیست.
قاسمی بیان می‌کند: امسال سال «حمایت از کالای ایرانی» است، انتظار دارم مسئولان از ما تولید کنندگان حمایت کنند تا بتوانیم همچون گذشته به کار و تولید بپردازیم.
وی تاکید می‌کند: با تعطیلی کارگاه حدود 200 نفر کارگر و فروشنده بیکار شده‌‌اند، کالای ایرانی باید حاصل دسترنج ایرانی باشد، اگر خواهان حرکت اشتغال و اقتصاد هستیم چاره‌ای جز حمایت از تولید کننده داخلی نیست.
این تولیدکننده می‌گوید: عاشق تولید و کار هستم، ایده‌های فراوانی برای تولید دارم، اما نه تنها هزینه‌ای برای تولید ندارم، بلکه مجبور شدم به خاطر بدهی به طلب‌کاران تمام هست و نیست خود را بفروشم و امروز حتی کفشی برای پوشیدن ندارم.
قاسمی بیان می‌کند: از مسئولان و خیرین انتظار دارم کمکم کنند دوباره تولید را راه بیاندازم.
انتهای پیام/
