به گزارش آوای نشاط، به گفته پل الریش زیست شناس فروپاشی تمدن بشری طی چند دهه آینده خطری «قریب به یقین» است؛ اتفاقی که نتیجه تداوم نابودی جهان طبیعی به دست انسان است که کل حیات روی زمین را به مخاطره می اندازد.
ماه می امسال 50 سال از زمانی می گذرد که این زیست شناس تعیین کننده، معروف ترین و مجادله برانگیزترین کتاب خود «بمب جمعیت» را منتشر کرد. اما ارلیش امروزه نیز مثل گذشته صریح اللهجه است.
به گفته او مسموم کردن روزافزون کل سیاره زمین با مواد شیمیایی مصنوعی، بیشتر از تغییرات آب و هوایی برای حیات انسانی و حیات وحش می تواند خطرناک باشد.
همچنین ارلیش می گوید که بازتوزیع بی سابقه ثروت به منظور خاتمه دادن به مصرف افراطی منابع ضرورت دارد، اما «ثروتمندانی که هم اکنون سیستم جهانی را اداره می کنند- و هر ساله جلسات ویرانگر جهانی خود را در داووس» برگزار می کنند- محتمل نیست که اجازه وقوع چنین اتفاقی را دهند.»
ارلیش در سال 1968 پیش بینی کرده بود که در دهه 1970 صدها میلیون نفر از جمعیت جهان از گرسنگی جان خود را از دست خواهند داد؛ سرنوشتی که انقلاب سبز در کشاورزی افراطی مانع از وقوع آن شد.
پل امروزه تصدیق می کند هرچند که بسیاری از جزئیات و زمانبندی وقایع اشتباه از کار درآمده اند، اما حرف کتاب در مجموع حرف درستی است.
ارلیش می گوید: «رشد جمعیت به همراه مصرف افراطی به نسبت سرانه، در حال راندن تمدن بشری به لبه پرتگاه است: میلیاردها انسان هم اکنون گرسنه اند یا از نظر ریزمغذی ها دچار سوء تغذیه هستند و اختلالات آب و هوایی نیز در حال گرفتن جان انسان هاست.»
ارلیش از سال 1959 در دانشگاه استنفورد به تدریس اشتغال داشته و رئیس «اتحاد هزاره برای بشریت و جو زمین» نیز بوده که هدف آن تلاش در جهت «کاستن از تهدید فروپاشی ویرانگر تمدن » است.
وی می گوید: «فروپاشی تمدن بشری خطری قریب به یقین طی چند دهه آینده است مادامی که هدف سیستم های اقتصادی و سیاسی رشد دائمی کارآفرینی های انسان باقی بماند، این خطر هر چه می گذرد بیشتر نیز می شود. همانطور که بارها گفته ام آز و طمع همچون سلول های سرطانی رشدی همیشگی دارند.»
به گفته او نابودی جهان طبیعی نتیجه حتمی آمیزه ای از جمعیت زیاد و مصرف بالا توسط ثروتمندان است. تحقیقات منتشر شده توسط ارلیش و همکاران در سال 2017 چنین نتیجه گیری کرده که وضعیت موجود، در حال راندن زمین به سمت ششمین انقراض جمعی تنوع زیستی است که تمدن بشری به واسطه هوا، آب و غذای تمیز به این تنوع زیستی متکی است.
به گفته او راه حل ها دشوارند. برای شروع باید با استفاده از روش های علمی موجود در جهت جلوگیری از ازدیاد بیشتر جمعیت {در کشورهایی که رشد منفی جمعیت ندارند} تلاش کرد. او می گوید: «امیدوارم که این تلاش ها به پایین آمدن نرخ زاد و ولد که برای کاستن از جمعیت جهان لازم است بینجامد. اما رسیدن کل جمعیت جهان به اندازه مناسب، زمان بسیار زیادی می برد.»
او برآورد می کند که مناسب ترین اندازه برای جمعیت جهان حدود یک و نیم تا 2 میلیارد نفر است: «اما هر چه تعداد بیشتری از انسان ها به دنبال کسب و کار طبق رویه های معمول بروند، احتمالا از پایداری جامعه بیشتر کاسته خواهد شد. ما مثلا با برداشت افراطی از منابع غذایی دریایی و سوق دادن این ذخایر به سمت انقراض، مدام در تلاش برای رسیدن به سهل الوصول ترین نتایج هستیم.»
ارلیش همچنین نگران آلودگی های شیمیایی است که هم اکنون به دورترین نقاط زمین نیز رسیده است: او می گوید: «شواهدی در دست است که نشان می دهند این مواد سمی روی هوش کودکان و تعداد جمعیت نسل اول که اکنون به بزرگسالی رسیده اند شدیدا تاثیر گذاشته اند.»
او این خطر را با طنزی سیاه به تصویر می کشد: «اولین شواهد تجربی از اینکه ما گونه انسان خردمند را منقرض کرده ایم، در مناظره های جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا و ناشایسته سالاری متعاقب آن شاهد بوده ایم. از سوی دیگر مسموم کردن جهان طبیعی به نوعی می تواند مشکل جمعیت را حل کند، چرا که این سموم هم اکنون در حال کاهش دادن تعداد اسپرم ها در مردان هستند.»
او با تامل در پنج دهه ای که از انتشار کتاب بمب جمعیت گذشته (که به گفته خودش بهتر بود عنوان آن را «جمعیت، منابع و محیط زیست» می گذاشت) می گوید: «هیچ دانشمندی بعد از نیم قرن کسب تجارب بیشتر، دقیقا صاحب همان دیدگاه ها نخواهد بود، ولی من و همسرم آن همچنان به کتابمان افتخار می کنیم.» او می گوید که آنها با این کارشان کمک کردند تا بحثی جهانی در مورد تاثیرات افزایش جمعیت به راه افتد که تا امروز همچنان ادامه دارد.
ارلیش می گوید قابلیت کتاب در این است که کوتاه، مستقیم و در مجموع درست بود: «ضعف های کتاب این بود که به قدر کافی به مصرف گرایی افراطی و مسائل برابری نپرداخته نبود. مسائلی چون حقوق زنان، مواجهه روشن با نژادپرستی که من بیشتر دوران کاری و فعالیتم را صرف تلاش برای مقابله با آن کرده ام باید در کتاب پر رنگ تر می بودند.»
به گفته ارلیش این اتهامات که کتاب از نگرش های نژادپرستانه کنترل جمعیت حمایت می کند امروز هنوز هم برایش آزار دهنده است.
نویسنده: دامیان کرینگتون (Damian Carrington) روزنامه نگار
منبع: yon.ir/Y90ED
انتهای پیام/
